تشیع و معتقدات آن

فهرست کتاب

قاتلین حقیقی حسین بن علی چه کسانی بودند؟

قاتلین حقیقی حسین بن علی چه کسانی بودند؟

بر خلاف آنچه که بسیاری از ساده اندیشان می‌پندارند قاتل حقیقی حسین بن علی بکسی نبوده است مگر همان کسانی که خود را پیرو و هوادار ایشان می‌دانستند. سید محسن امین می‌گوید: «بیست هزار تن از اهل عراق با حسین بن علی بیعت کردند. اما در نهایت به ایشان خیانت کرده و بر علیه شان شورش کردند و ایشان را کشتند» [۶۲۲].

حر بن یزید خطاب به کسانیکه خود را شیعه و پیرو حسین و اهل بیت می‌دانستند اینچنین گفته است: «مگر شما نبودید که این بنده صالح را نزد خود خواندید. اما هنگامیکه ایشان نزد شما رسید او را مانند اسیری در دست خود قرارش دادید و قصد جان او را کردید. امیدوارم خداوند در روز تشنگی شما را سیراب نسازد» [۶۲۳].

و حسین بن علی بخطاب به آنانیکه خود را شیعه و پیرو ایشان می‌دانستند چنین گفته‌اند: «مگر برای من پیک نفرستادید که وقت چیدن میوه فرا رسیده و ما سربازانی دلاور و یکپارچه هستیم. خداوند هلاکتان کند. شما ما را به فریادرسی خود فرا خواندید و سپس شمشیری را که در دست ما بود بر علیه ما قرار دادید و آتشی را که ما بر علیه دشمنانتان بر افروخته بودیم، بر علیه ما فروزان کردید» [۶۲۴].

ایشان سپس بر علیه آن‌ها دعا کرده و چنین گفتند: «الهی! آن‌ها را فرقه فرقه و گروه گروهشان گردان. و ولات امور را از آنان خشنود مساز. ما را فرا خواندند تا یاریمان دهند. اما اکنون بر علیه ما قیام کرده و قصد جان ما را دارند» [۶۲۵].

یعقوبی مورخ شیعی مذهب می‌گوید: «علی بن حسین هنگامیکه وارد کوفه شدند و زنان این شهر را گریان یافتند فرمودند: این‌ها را ببینید که برای ما گریه می‌کنند. من نمی‌دانم چه کسی جز آن‌ها ما را به کشتن داد» [۶۲۶].

ما از این روایات به این نتیجه می‌رسیم که قاتلین حقیقی حسین بن علی بهمان کسانی بودند که خود را پیرو و هوادار ایشان می‌دانستند. و آنچه که بزرگان و رهبران تشیع به پیروان خود تلقین کرده و اهل سنت را قاتلین حسین بن علی بمعرفی کرده‌اند چیزی جز افترا و بهتانی که هدف از آن سوء استفاده کردن از شیعیان و به استعمار در آوردن آن‌ها می‌باشد نیست.

[۶۲۲] اعیان الشیعه لسید محسن الامین ۱/۳۴ [۶۲۳] الارشاد للمفید ص ۲۳۴. اعلام الوری باعلام الهدی للطبرسی ۲۴۲. [۶۲۴] الاحتجاج للطبرسی ص ۱۴۵. [۶۲۵] الارشاد للمفید ص ۲۴۱. اعلام الوری للطبرسی ص ۹۴۹. [۶۲۶] تاریخ الیعقوبی ۱/۲۳۵.