شیعه و عاشوراء
شیعیان در روز عاشوراء لباس‌های سیاه به تن کرده و با قمه و زنجیر خود را به خاک و خون می‌کشند. و می‌پندارند اینگونه اعمال برای آن‌ها خشنودی و رضایت الهی را به دنبال خواهد داشت. در روایتی که بزرگان و سردمداران شیعه برای فریفتن پیروان خویش جعل کرده‌اند گفته شده است: «هر کس در سوگ حسین بگرید و یا خود را بگریاند، حتی اگر از چشمانش تنها یک قطره اشک ریخته شود خداوند متعال تمام گناهان او را حتی اگر به اندازه کف دریا باشند، می‌آمرزد» [۶۱۸].
ما از تمام کسانیکه در مراسم روز عاشورا خود را به خاک و خون می‌کشانند می‌پرسیم آیا خداوند متعال مسلمانان را امر کرده که با زنجیر و قمه به سر و صورت خود زده و خود را خون آلود سازند؟ آیا مردن در اینگونه مراسم نوعی خودکشی نیست؟ آیا دست زدن به اینگونه اعمال مخالفت ورزیدن با این فرمایش الهی نیست که:
﴿وَلَا تُلۡقُواْ بِأَيۡدِيكُمۡ إِلَى ٱلتَّهۡلُكَةِ﴾[البقرة: ۱۹۵].
«و خود را به مهلکه و خطر در نیافکنید».
ممکن است پاسخ داده شود ما در سوگ حسین بن علی که از اهل بیت رسول الله جمی‌باشند، خود را اینگونه به خاک و خون می‌کشانیم. ما بار دیگر از آن‌ها می‌پرسیم مگر شما به این مسأله اعتقاد ندارید که حسین بن علی بدر کربلا بشهادت رسیدند؟ و مگر پاداش شهید چیزی جز بهشت برین می‌باشد؟ پس چرا گریه و زاری و خود را به خاک و خون کشاندن در سوگ کسی که به شهادت نائل آمده و بهشت را پاداش گرفته است؟
ما همچنین می‌پرسیم اگر واقعاً بر پایی چنین مراسم ناپسندی به سبب کشته شدن شخصی از اهل بیت رسول الله جمی‌باشد، پس چرا چنین مراسمی برای وفات خود رسول الله جکه رحلت ایشان از هر مصیبتی دردناکتر است، برگزار نمی‌شود؟ و یا چرا برای به شهادت رسیدن حمزه سید الشهداء که عموی رسول الله جمی‌باشد و به صورتی بس فظیع تر و دردناکتر بشهادت رسید، قطره ای اشک ریخته نمی‌شود؟ مگر مشرکین سینه ایشان را ندریدند و جگرشان را از سینه بدر نیاوردند؟ پس چرا هر ساله برای ایشان مراسم سینه زنی و نوحه خوانی بر پا نمی‌شود؟ و یا چرا دجالان عمامه به سر هنگام ذکر واقعه کربلا از ابوبکر بن حسین و ابوبکر بن علی و ابوبکر بن حسن که به ترتیب فرزند و برادر و برادر زاده حسین بن علی ببوده و با ایشان در حادثه کربلا کشته شدند، هیچ نامی نمی‌برند. بلکه با تمام وجود خود سعی می‌کنند نام آن‌ها را از صفحات تاریخ پاک کنند؟ این عده از اهل بیت اگر نامی جز ابوبکر و عمر و عثمان داشتند مطمئناً در سوگ آن‌ها نیز اشکها ریخته می‌شد و گریبان‌ها دریده می‌گشت. اما از آنجائیکه پدران بزرگوار آن‌ها یعنی علی بن ابی طالب و حسن و حسین بن علی آن‌ها را به پاس خدمات خلیفه رسول الله ج، ابوبکر نام نهادند دجالان سعی کرده‌اند نام آن‌ها را از صفحات تاریخ شیعه محو کنند تا شیعیان به رابطه و علاقه صمیمی بین یاران رسول الله جو اهل بیت ایشان پی نبرند و آن‌ها را همانگونه که سردمداران مذهب شیعه می‌خواهند دو قطب مخالف هم بپندارند.
و بدین ترتیب آشکار می‌گردد سبب بوجود آمدن مراسم عاشوراء هرگز حب اهل بیت نبوده است. بلکه سردمداران شیعه پس از تلقین این مسأله به پیروان خود که سنی‌ها حسین بن علی را به شهادت رساندند، می‌خواهند با برگزاری هر ساله چنین مراسمی آتش اختلافات و بدبینی‌ها را بین شیعیان و سنی‌ها فروزان نگاه دارند تا بتوانند براحتی از این آب گل آلود ماهی بگیرند.
لازم به تذکر است اهل سنت و جماعت بر پا کردن چنین مراسمی حتی اگر به سبب رحلت رسول الله جباشد را نیز جایز ندانسته و آن را بدعتی در دین بشمار می‌آورند.
اکنون با چند روایت از مصادر معتبر شیعه آشنا می‌گردیم که همگی دال بر تحریم بر پا کردن مراسمی چون مراسم عاشوراء هستند.
شیعیان در روز عاشورا و مراسم عزاداری لباس سیاه می‌پوشند. در حالیکه این عمل مخالف ارشاد کسی است که آن‌ها او را اولین امام خود می‌دانند.
ابوجعفر قمی می‌گوید: امیرالمومنین علی بن ابی طالب ÷فرموده‌اند: «لباس سیاه به تن نکنید. چون لباس سیه، لباس فرعون است» [۶۱۹].
در کتاب اصول کافی در روایتی که متضمن وصیت رسول الله جبه دختر خود فاطمه لمی‌باشد، از قول ایشان نقل شده: «به هنگام وفات من صورتت را چنگ مزن و شیون و زاری بر پا مکن و بر جنازه من نوحه سرا مگمار». و در کتاب نهج البلاغه روایت شده که علی بن ابی طالب سبه هنگام شستن و کفن پوشاندن رسول الله جچنین گفته‌اند: «اگر شما ما را از گریه و زاری نهی نکرده و به صبر و شکیبایی ارشاد مان نفرموده بودید، اشک دیدگان را با گریستن بر شما تمام می‌کردیم» [۶۲۰].
بایستی پرسید با توجه به این روایت که در یکی از معتبر‌ترین کتب شیعه نقل شده است، عاقبت کسانیکه در روز عاشورا خود را به خاک و خون می‌کشند چه خواهد بود؟
و در یکی دیگر از روایات شیعه از حسین بن علی بنقل شده که خطاب به خواهر خود زینب چنین گفتند: «خواهرم! تو را به خداوند قسم می‌دهم اگر من کشته شدم گریبانت را پاره مکن و به صورتت چنگ مزن و برای من شیون و زاری راه مینداز» [۶۲۱].
پس از آنکه با استدلال به روایاتی که در کتب معتبر مذهب تشیع نقل شده‌اند، ثابت گشت بر پا کردن مراسم تاسوعا و عاشورا و سایر مراسم عزاداری و نوحه سرایی مخالف ارشادات و رهنمودهای رسول الله جو اهل بیت ایشان می‌باشد، اکنون سؤال بسیار مهمی را مطرح و حقیقت عظیمی را آشکار می‌سازیم:
[۶۱۸]جلاء العیون للمجلسی ۲/۴۶۸. [۶۱۹] من لا یحضره الفقیه لابی جعفر محمد بن بابویه القمی ص ۵۱. [۶۲۰] نهج البلاغه خطبه ۲۳۵. [۶۲۱] منتهی الامال للعباس القمی الجزء الاول ص ۲۴۸