۲- دنیا و آخرت را از آن امام دانستن:
کلینی یکی از ابواب کتاب خود را اینگونه نامیده است: «زمین از آن امام می‌باشد» [۶]. او در این باب حدیثی دروغین به این مضمون روایت کرده است: «ابوبصیر می‌گوید: ابا عبدالله ÷فرمودند: آیا نمی‌دانی که دنیا و آخرت از آن امام هستند و تحت تصرف و حکم او قرار دارند؟» [۷].
آیا این اعتقاد باطل، شرک ورزیدن صریح در توحید ربوبیت محسوب نمی‌گردد؟ شرکی که حتی ابوجهل و ابولهب نیز آن را قبول نداشته‌اند. قرآن مجید در مورد این مسأله فرموده است:
﴿أَلَمۡ تَعۡلَمۡ أَنَّ ٱللَّهَ لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۗ﴾[البقرة: ۱۰۷].
«آیا نمی‌دانی مالکیت و فرمانروایی آسمان‌ها و زمین از آن خداوند است؟»
و در آیه دیگری معبود بر حق فرموده است:
﴿ٱلَّذِي لَهُۥ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلَمۡ يَتَّخِذۡ وَلَدٗا وَلَمۡ يَكُن لَّهُۥ شَرِيكٞ فِي ٱلۡمُلۡكِ﴾[الفرقان: ۲].
«آنکس که فرمانرایی و مالکیت آسمان‌ها و زمین از آن او است. و هرگز فرزندی نداشته و شریکی در فرمانرایی و پادشاهی ندارد».
و در سوره نجم معبود بر حق فرموده است:
﴿فَلِلَّهِ ٱلۡأٓخِرَةُ وَٱلۡأُولَىٰ ٢٥﴾[النجم: ۲۵].
«دنیا و آخرت از آن خداوند است».
آیا می‌توان در قلب کسیکه به این اعتقادات باطل ایمان داشته باشد کوچک‌ترین اثری از توحید و یکتاپرستی یافت؟
آری، فرمانروایی و مالکیت نام دنیا و آخرت از آن خداوند متعال می‌باشد. و هیچکس نمی‌تواند ادعا کند خداوند این فرمانراویی و یا قسمتی از آن را به احدی از مخلوقات خود واگذار کرده است. چون هیچ دلیل و برهانی برای اثبات این ادعا وجود ندارد و پیروان هر مذهب و فرقه‌ای می‌توانند در مورد پیشوایان و رهبران خویش چنین ادعای پوچ و بی‌اساسی داشته باشند.
[۶] اصول الکافی للکلینی ۱/۴۰۷-۴۱۰، (تصحیح و تعلیق: علی اکبر الغفاری، دار الکتب الاسلامیه، طهران، الثالثة: ۱۳۸۸ هـ). [۷] اصول الکافی ۱/۴۰۹ (چاپ سابق الذکر).