راویان احادیث و روایات شیعه
با توجه به این مسأله که هیچیک از مؤلفین کتب احادیث شیعه، ائمه را ندیده و بطور مستقیم از آن‌ها چیزی نشنیده‌اند، می‌خواهیم در این مقام مقداری در مورد آنانیکه بنا بر ادعاهای تشیع روایات را از ائمه نقل کرده‌اند صحبت کنیم و ببینیم راویان روایات شیعه چگونه اشخاصی بوده‌اند.
نخست به شیخ شیعه و مؤلف دو کتاب از کتب اربعه شیعه، یعنی طوسی گوش فرا می‌دهیم تا با مؤلفین و مصنفین مصادر شیعه بهتر آشنا شویم. طوسی می‌گوید: «بی‌شک بسیاری از مصنفین و مؤلفین ما اعتقادات باطل و فاسدی داشته‌اند. اما بایستی دانست کتاب‌های آن‌ها معتبر و معتمد می‌باشند» [۲۰۵]. گویا آنچه نزد شیخ شیعه برای معتبر دانستن کتاب شرط است، این است که مؤلف آن شیعه مذهب متعصب باشد، و لو اینکه اعتقاداتی فاسد و باطل در سینه داشته باشد. جالب است بدانیم طوسی روایات اشخاصی همچون: زید بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب - /- که از اهل بیت رسول الله جمی‌باشد را باطل و مردود می‌داند [۲۰۶]. و علمای دیگری در مذهب تشیع همچون ابن غضائری و ابن مطهر حلی که از علمای شیعه در علم رجال می‌باشند گفته‌اند: «معیوب و مخدوش بودن دینداری راوی حدیث، هیچ تاثیری بر صحت حدیثی که او روایت می‌کند ندارد» [۲۰۷]. بنابراین گفته بزرگان علم رجال شیعه، می‌توان سخنان اشخاص فاسق و فاجر را پذیرفت که فلان امام را دیده‌اند و شنیده‌اند که او چنین و چنان گفته است!.
ببینید این دجالان چگونه حقیقت را واژگون و معکوس ساخته و سخنان و روایات اشخاص فاجر و فاسق را پذیرفته و آن را ارشادی الهی قرار می‌دهند. اما در مورد روایات یاران رسول الله که در راه اسلام از جان و مال خود گذشتند و مورد مدح و ستایش خداوند و پیامبر جقرار گرفتند می‌گویند: «روایات اشخاصی همچون ابو هریره و سمره بن جندب و عمرو بن العاص نزد شیعه به اندازه پشه ای نیز ارزش ندارند» [۲۰۸].
اکنون بیایید با راویان روایات شیعه یعنی آنانیکه ادعا می‌کنند روایات را مستقیما از ائمه شنیده‌اند، بیشتر آشنا شویم.
یکی از بزرگ‌ترین راویان روایات شیعه جابر جعفی می‌باشد. حر عاملی در مورد او می‌گوید: «جابر صدو چهار حدیث روایت کرده است. تعداد روایات او از حضرت امام باقر ÷هفتاد هزار حدیث می‌باشد [۲۰۹]». با در نظر گرفتن این مطلب که مجموع روایات کتب اربعه شیعه ۴۴۲۴۴ [۲۱۰]حدیث می‌باشد می‌توانیم به بزرگی تعداد احادیثی که جابر جعفی از ائمه روایت کرده پی ببریم. تعداد این احادیث و روایات در حدود سه برابر مجموع احادیثی است که در چهار کتاب متقدمه شیعه روایت شده است. بنا براین می‌توان جابر جعفی را یکی از بزرگ‌ترین روایانی دانست که اعتقادات و عبادات مذهب تشیع بر پایه روایات او بنا شده‌اند.
پس از آشنایی با جابر جعفی و پی بردن به حجم احادیثی که او روایت کرده، بیایید ببینیم اهل بیت رسول الله جیعنی کسانیکه دجالان سنگ آن‌ها را به سینه می‌زنند، در مورد جابر و روایات او چه گفته‌اند. در کتاب رجال کشتی از زراره بن اعین روایت شده است که: «از ابا عبدالله ÷در مورد روایات جابر پرسیدم. ایشان در جواب فرمودند: من بیش از اینکه او را نزد پدر خود ندیدم. و تا بحال نزد من نیز نیامده است» [۲۱۱].
امام جعفر صادق - /- با این فرمایش و افشاگری خویش ستونی عظیم از ستون‌های مذهب تشیع را در هم می‌ریزند و آشکار می‌سازند که جابر جعفی دجال و دروغگویی بیش نیست که هفتاد هزار حدیث را از کسی روایت می‌کند که بیش از یکبار او را ندیده است.
خوئی که این سخن و افشاگری امام جعفر صادق - /- به مزاجش نچسبیده، مانند عادت همیشگی بزرگان شیعه این سخن را از باب توریه و تقیه قلمداد کرده است [۲۱۲].
مساله بسیار مهم دیگری که در مورد جابر جعفی راوی بزرگ مذهب تشیع وجود دارد این است که نجاشی (ت ۴۵۰) در مورد روایات او گفته است: «روایات جابر در مورد مساله حلال و حرام اندک هستند» [۲۱۳]. اما خوئی در مورد روایات جابر می‌گوید: «در کتب اربعه روایات بسیاری در مورد مساله حلال و حرام از جابر روایت شده است» [۲۱۴]. این اختلاف صدو هشتاد درجه‌ای بین سخن نجاشی و گفته خوئی رسوایی دیگری را برای دجالان به ارمغان آورده است. قصه این رسوایی از این قرار است که پس از جابر جعفی کذاب، دروغگویانی از او زرنگتر پا بر عرصه وجود نهاده و احادیثی از اهل بیت جعل کرده و روایت آن را به جابر جعفی نسبت داده‌اند. و بدین ترتیب مرویات جابر جعفی در مورد مسائل حلال و حرام که در زمان نجاشی اندک بوده است، پس از مرگ جابر رفته رفته بیشتر گشته تا اینکه بالاخره به مقداری رسیده که بنابر گفته خوئی مکان وسیعی را در کتب اربعه شیعه به خود اختصاص داده است.
با توجه به آنچه در مورد جابر جعفی و مرویات او گفته شد، می‌توانیم پی ببریم بسیاری از اختلافات موجود بین تشیع و اهل سنت مخصوصا در مسائل عقیدتی از کجا سر چشمه گرفته و چه کسانی با افترا بستن به اهل بیت رسول الله جپایه گذار اینگونه اعتقادات باطل که با قرآن مجید و سنت پیامبر جاختلاف دارند، بوده‌اند [۲۱۵].
پس از جابر جعفی به سراغ یکی از بزرگ‌ترین روایان شیعه یعنی زراره بن اعین (ت ۱۵۰هـ) می‌رویم.
طوسی [۲۱۶]و نجاشی [۲۱۷]و ابن مطهر [۲۱۸]و برخی دیگر از بزرگان شیعه [۲۱۹]او را موثق و معتمد دانسته‌اند. و یکی از بزرگ‌ترین علمای معاصر شیعه یعنی موسوی در مورد زراره می‌گوید: «ما با وجود به عمل آوردن تحقیقات و پژوهش‌های فراوان نتوانستیم در مصادر و مراجع خود از تهمت‌هایی که به زراره بن اعین و محمد بن مسلم و مؤمن طاق و غیره زده می‌شود هیچ اثر و نشانه‌ای بیابیم. و در نتیجه دانسته شد این تهمت‌ها چیزی جز بهتان و افتراء نیستند و تنها از تعصب و عداوت سر چشمه گرفته‌اند» [۲۲۰]. متأسفانه آقای موسوی بجای اینکه راه صدق و راستی را در پیش بگیرد مانند عادت همیشگی بزرگان و علمای مذهب تشیع راه تقیه و دروغگویی در پیش گرفته و سعی بر انکار مسأله‌ای دارد که مانند روز روشن و نمایان است. ما برای کم کردن زحمت تحقیق و پژوهش از آقای موسوی، چند روایت از کتاب رجال کشی را به او هدیه می‌دهیم تا خوانندگان محترم با ماهیت زراره و همچنین کذاب بودن آقای موسوی آشنا گردند.
در کتاب رجال کشی از ابا عبدالله جعفر صادق - /- نقل قول شده که: «زراره از یهود و نصاری نیز بدتر است» [۲۲۱]. و در روایت دیگری از جعفر صادق - /- نقل شده که: «هیچکس به اندازه زراره سبب رخنه پیدا کردن بدعت و گمراهی به دین اسلام نشده است. لعنت خداوند بر او باد» [۲۲۲]. و در روایت دیگری نقل شده که روزی امام جعفر صادق سه بار زراره را لعنت کردند و سپس فرمودند: «خداوند قلب زراره را واژگون ساخته است» [۲۲۳].
افشاگری و بد گویی امام جعفر صادق - /- سبب گشت زراره بن اعین در فرصت‌هایی که آن‌ها را مناسب می‌یافت به ایشان توهین کرده و ایشان رادروغگو و کذاب معرفی کند [۲۲۴]. زراره اهانت به امام جعفر صادق را به جایی رسانده که در یکی از مجالس خود در مورد ایشان می‌گوید: «از ابا عبدالله در مورد مساله تشهد پرسیدم... آنگاه هنگامیکه از نزد او بر خاستم بادی نثار ریشش کردم و به خود گفتم: او هرگز رستگار نخواهد شد» [۲۲۵]. این بود ماهیت حقیقی یکی از بزرگان راویان مذهب تشیع.
ما نمی‌دانیم چگونه با وجود اینکه امام جعفر صادق - /- بارها زراره را لعنت کرده و خطر او را بر اسلام از خطر یهود و نصاری نیز بیشتر دانسته‌اند، آقایانی همچون طوسی و نجاشی و ابن مطهر او را موثق و معتمد دانسته و روایات او را صحیح می‌دانند. و همچنین نمی‌دانیم چگونه آقای موسوی دروغگو این جرات را به خود داده است که سخنان امام جعفر صادق را انکار کرده و تهمت زدن به زراره را سر چشمه گرفته از عداوت و تعصب اهل سنت و جماعت بداند.
در پایان سخن و پس از آشنایی با این دو راوی و دجال بزرگ یعنی جابر جعفی وزراه بن اعین [۲۲۶]که قسمت عظیمی از احادیث کتب شیعه از آن‌ها روایت شده است می‌توانیم پی ببریم آن دسته از معتقدات مذهب تشیع که با اعتقادات سایر مسلمانان اختلاف دارند مانند اعتقاد به محرف بودند قرآن مجید و مرتد شدن یاران رسول الله جو معصوم دانستن ائمه و اعتقاد به تقیه و خمس و ازدواج موقت و.... از کجا آب می‌خورند و چه کسانی این اعتقادات باطل را به خورد مذهب شیعه داده‌اند.
[۲۰۵] الفهرست للطوسی ص ۲۴ – ۲۵ (چاپ سابق الذکر). [۲۰۶] الاستبصار للطوسی ۱/۶۵-۶۶ (چاپ سابق الذکر). [۲۰۷] رجال الحلی للحلی ص ۱۳۷ مطبعه الحیدریه، النجف، ط: الثالثه ۱۳۸۱ هـ. [۲۰۸] اصل الشیعه و اصولها لمحمد حسین آل کاشف الغطاء ص ۷۹. [۲۰۹] وسایل الشیعه للحر العاملی ۲۰/۱۵۱ تحقیق: عبدالرحیم الشیرازی، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ط: الخامسه ۱۴۰۳ هـ. [۲۱۰] اعیان الشیعه لسید محسن الامین ۱/۲۸۰ (چاپ سابق الذکر). [۲۱۱] رجال کشی ص ۱۹۱ تصحیح و تعلیق: حسن المصطفوی، ط: طهران. [۲۱۲] معجم رجال الحدیث للخوئی ۵/۲۵ منشورات: مدینه العلم، ایران، ط: بیروت، الثالثه ۱۴۰۳ هـ. [۲۱۳] الرجال للنجاشی ص ۱۰۰ط: ایران. [۲۱۴] معجم رجال الحدیث للخوئی ۴/۲۶ (چاپ سابق الذکر). [۲۱۵] امام ابو حنیفه –رحمه الله- در باره جابر جعفى مى فرماید: «من دروغگو تر از جابر جعفى کسى را ندیده ام». و ایوب سختیانی-رحمه الله- مى فرماید: او کذاب است. وزائدة-رحمه الله- مى فرماید: او کذاب و معتقد به رجعت است. و نیز مى فرماید: «او رافضى است، و به اصحاب پیامبرجدشنام میدهد». (میزان الاعتدال للذهبی ۲ / ۱۰۳- ۱۰۷). [۲۱۶] الفهرست للطوسی ص ۱۰۴ (چاپ سابق الذکر) . رجال الطوسی ص ۲۰۱، ۳۵۰ تحقیق : محمد صادق بحر العلوم المطبعه الحیدریه ۱۹۶۱م. [۲۱۷]رجال النجاشی ص ۱۳۲-۱۳۳ ط:ایران [۲۱۸] رجال الحلی ص ۷۶ (چاپ سابق الذکر) [۲۱۹] وسایل الشیعه للحر العاملی ۲۰/۱۹۶ (چاپ سابق الذکر). جامع الرواه لمحمد بن علی الاردبیلی، دار الاضواء ،بیروت ۱۴۰۳ هـ. [۲۲۰] المراجعات للموسوی ص ۳۱۳. [۲۲۱]رجال کشی ص ۱۶۰ (چاپ سابق الذکر). [۲۲۲] رجال کشی ص ۱۴۹ (چاپ سابق الذکر). [۲۲۳] رجال کشی ص ۱۶۰ (چاپ سابق الذکر). [۲۲۴] رجال کشی ص ۱۵۸ (چاپ سابق الذکر). [۲۲۵] رجال کشی ص ۱۵۹ (چاپ سابق الذکر). [۲۲۶] ما این دو راوی را به عنوان مثال ذکر کردیم. و بایستی دانست سایر راویان احادیث شیعه همچون احمد بن محمد مروزی و اسماعیل بن جابر جعفی و برید بن معاویه عجلی و حریز بن عبدالله سجستانی نیز ماهیتی بهتر از جابر وزراره نداشته اند.