(۲۰) دعای نشستن درمیان دو سجده

۴۸ـ «رَبِّ اغْفِرْ لِـي رَبِّ اغْفِرْ لِـي» [۷۵].

«اى الله! مرا ببخش، مرا ببخش».

رهنمود حدیث:

گفتن این ورد بین دو سجده مستحب است چرا که طلب آمرزش از الله متعال جزو کارهای بزرگ و اساسی است بنابر این رسول گرامی اسلام، در نماز و بیرون نماز به ما توصیه نموده است چرا که انسان طبعاً اهل فراموشی و تقصیر است جز کسانی که مشمول لطف و رحمت الله قرار گیرند و تعدادشان محدود است.

فوائد حدیث:

۱- میزان شیفتگی صحابه نسبت به علم و سنت تا جایی بود که تمامی جزئیات نماز رسول الله ص را برای ما بیان نموده‌اند.

۲- انسان مسلمان باید از رسول الله ص در روش خواندن نماز پیروی نماید به‌دلیل اینکه رسول الله ص فرموده است: «آنگونه که من نماز خوانده‌ام نماز بخوانید».

۳- به کارهایی که باعث ایجاد طمأنینه و اعتدال در بخش‌های مختلف نماز می‌شود راهنمایی کرده است.

۴۹- «اَللهم اغْفِرْ لِـيْ وَارْحَمْنِيْ، وَاهْدِنِيْ، وَاجْبُرْنِيْ، وَعَافِنِيْ، وَارْزُقْنِيْ، وَارْفَعْنِيْ» [۷۶].

ترجمه: «بار الها! مرا ببخش. به من رحم کن، مرا هدایت کن، کوتاهى‌هاى مرا جبران کن، و به من عافیت و رزق عطا کن، و مقامم را رفیع گردان».

معنی کلمات حدیث:

اجْبُرْنِيْ: شکاف‌های زندگی‌ام را پر کن، کمکم کن و نیاز‌هایم را برآورده ساز.

وَارْفَعْنِيْ: (در دو دنیا) بلند مرتبه‌ام گردان (به‌وسیله‌ی علم وعمل)

رهنمود حدیث:

این حدیث بیانگر خشوع و فروتنی فراوان رسول الله ص در پیشگاه پروردگارش می‌باشد. معمولا ایشان این دعا را در نماز‌های شب می‌خواند ولی اشکالی ندارد که کسی در بقیه نماز‌ها و حتی نمازهای فرض آن‌را بخواند. چرا که مجال دعا بیشتر از مجال ذکر است. همچنین این دعا بیانگر این نکته است. که رسول اکرم ص در فاصله‌ی دو سجده مقداری درنگ می‌نمود حتی گاهی به‌قدری این نشستن را طولانی می‌نمود که اصحاب با خود می‌گفتند شاید فراموش کرده که در حال خواندن نماز است. و در برخی روایات ذکر شده که مدت این درنگ وی درمیان دو سجده نزدیک به مدت خود سجده بوده است. واین از سنت‌هایی است که متاسفانه مدتها است ترک داده شده است.

فوائد حدیث:

۱- طلب آمرزش نمودن باید همیشگی باشد حتی بین دو سجده نیز از آن نباید غافل شد.

۲- از نشستن رسول خدا میان دو سجده به این نتیجه می‌رسیم که انسان مسلمان باید در ادای همه‌ی ارکان نماز مانند: قیام،رکوع و سجده، اعتدال و آرامش را حفظ کند.

[۷۵] أبوداود (۱/۲۳۱) ونگا: صحیح ابن ماجه (۱/۱۴۸). [۷۶] أصحاب سنن بجز نسائی ونگا: صحیح ترمذى (۱/۹۰).