شرح اذکار «حصن المسلم»

فهرست کتاب

(۱۲۸) دعایی که برای رفع کید و مکر شیاطین خوانده می‌شود

(۱۲۸) دعایی که برای رفع کید و مکر شیاطین خوانده می‌شود

۲۴۷ـ «أَعُوْذُ بِكَلِمَاتِ اللهِ التَّامَّاتِ الَّتِيْ لاَ يُجَاوِزُهُنَّ بِرٌّ وَلاَ فَاجِرٌ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ، وَبَرَأَ وَذَرَأَ، وَمِنْ شَرِّ مَا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ، وَمِنْ شَرِّ مَا يَعْرُجُ فِيْهَا، وَمِنْ شَرِّ مَا ذَرَأَ فِيْ اْلأَرْضِ، وَمِنْ شَرِّ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا، وَمِنْ شَرِّ فِتَنِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ، وَمِنْ شَرِّ كُلِّ طَارِقٍ إِلاَّ طَارِقًا يَطْرُقُ بِخَيْرٍ يَا رَحْمنُ» [۲۸۱].

«ای پروردگار مهربان از شرّ آنچه که الله آفریده و زیاد کرده است، و از شرّ آنچه از آسمان فرو مى‌فرستد، و از شر آنچه به آسمان صعود مى‌کند، و از شر فتنه‌هاى شب و روز، و از شرّ هر وارد شونده اى در شب مگر اینکه به خیر و نیکى وارد شود! به کلمات کامل تو که هیچ نیکوکار و بدکارى نمى‌تواند از آن‌ها بگذرد، پناه مى‌برم».

کلمات حدیث

كَلِمَـاتِ اللهِ: سخنان کامل و بی‌عیب و نقص الله.

بدأ: آفریده و بوجود آورده است.

ذَرَأَ: گسترش داده و در جهان پهناور پراکنده ساخته است.

يَعْرُجُ: بالا می‌رود.

الطَارِقٍ: آنچه شب هنگام می‌آید.

رهنمود حدیث

این حدیث بیانگر آنست که نجات حقیقی بدون پناه بردن به پروردگار جهانیان که همه چیز در دست اوست و پیشانی همه در قبضه‌ی اوست و هیچ چیزی بدون علم و اراده‌ی او رخ نمی‌دهد امکان پذیر نیست.

و از نشانه‌های قدرت او علم و دانش فراگیرش می‌باشد چنانکه می‌فرماید:

﴿يَعۡلَمُ مَا يَلِجُ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَمَا يَخۡرُجُ مِنۡهَا وَمَا يَنزِلُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ وَمَا يَعۡرُجُ فِيهَاۖ وَهُوَ مَعَكُمۡ أَيۡنَ مَا كُنتُمۡۚ وَٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ[الحدید: ۴].

ترجمه: «از آنچه وارد زمین می‌شود و از آنچه از آن خارج می‌گردد، آگاه است و هر چه از آسمان فرود می‌آید و هر چه در آن بالا می‌رود، (همه را) می‌داند. و هر جا که باشید، او با شماست. و الله به کردارتان بیناست».

فوائد حدیث

۱- اثبات صفت کلام برای الله متعال او هرگاه و هرگونه که بخواهد متکلم بوده و هست و خواهد بود.

۲- جهان هستی برای کسی‌که با صدق و اخلاص بدان بنگرد و در آن بیندیشد بیانگر وحدانیت الله و قدرت او است.

[۲۸۱] أحمد ۳/۴۱۹ با إسناد صحیح، و ابن السنی شماره‌ى (۶۳۷) و أرناؤوط در تخریج کتاب: الطحاویة ص (۱۳۳) سندش را صحیح دانسته است، و نگا: مجمع الزوائد (۱۰/۱۲۷).