شرح اذکار «حصن المسلم»

فهرست کتاب

(۵۳) دعای انسان مصیبت زده

(۵۳) دعای انسان مصیبت زده

۱۵۴- «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُوْنَ، اَللهم أجُرْنِيْ فِيْ مُصِيْبَتِيْ وَأَخْلِفْ لِيْ خَيْرًا مِنْهَا» [۱۸۵].

«بدون تردید ما از آنِ الله هستیم و بازگشت همه‌ى ما به‌سوى اوست. الهى! مرا در مقابل مصیبت، پاداش ده و در عوض آن، چیز بهترى به من عنایت فرما».

کلمات حدیث

أجُرْنِيْ: به من پاداش ده.

أَخْلِفْ: جایگزین ده.

رهنمود حدیث:

در این حدیث به گفتن «إنا لله وإنا إلیه راجعون» هنگام مواجه شدن با مصیبت توصیه شده است و به گوینده آن اجر و پاداش بزرگی وعده داده شده. چنان‌که الله متعال می‌فرماید: ﴿وَلَا تَقُولُواْ لِمَن يُقۡتَلُ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٰتُۢۚ بَلۡ أَحۡيَآءٞ وَلَٰكِن لَّا تَشۡعُرُونَ١٥٤ وَلَنَبۡلُوَنَّكُم بِشَيۡءٖ مِّنَ ٱلۡخَوۡفِ وَٱلۡجُوعِ وَنَقۡصٖ مِّنَ ٱلۡأَمۡوَٰلِ وَٱلۡأَنفُسِ وَٱلثَّمَرَٰتِۗ وَبَشِّرِ ٱلصَّٰبِرِينَ١٥٥ ٱلَّذِينَ إِذَآ أَصَٰبَتۡهُم مُّصِيبَةٞ قَالُوٓاْ إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَيۡهِ رَٰجِعُونَ١٥٦ أُوْلَٰٓئِكَ عَلَيۡهِمۡ صَلَوَٰتٞ مِّن رَّبِّهِمۡ وَرَحۡمَةٞۖ وَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُهۡتَدُونَ١٥٧[البقرة:۱۵۴-۱۵۷].

ترجمه: «و به کسانی که در راه الله کشته می‌شوند، مُرده نگویید؛ بلکه آنها زنده‌اند، ولی شما احساس نمی‌کنید. ما بطور قطع شما را با اموری (مثل) ترس، گرسنگی، به وجود آمدن نقص در اموال و نیز با مصیبت‌های جانی و کاهش محصولات، آزمایش می‌کنیم. و به صابران مژده بده. کسانی که هرگاه مصیبتی به آنان می‌رسد، می‌گویند: ما از آنِ الله هستیم و به سوی الله باز می‌گردیم. درود و رحمت الله، شامل حال این گروه می‌شود؛ و این‌ها، هدایت یافته‏اند».

و بعد از خواندن این ورد باید از الله طلب اجر و پاداش در مقابل مصیبتی که دست داده نمود و همچنین از او خواست تا عوض بهتری از آنچه از دست رفته است بدهد. رسول اکرم صبه کسی که با صداقت و یقین این ورد را بخواند وعده داده که الله متعال به او جایگزین بهتری خواهد داد.

فوائد حدیث:

۱- مسلمان واقعی همیشه راضی به قضای الهی بوده هنگام مصیبت صبر را پیشه سازد.

۲- قضا و قدر الهی همه‌اش بر اساس عدل و فضل ایشان است.

۳- گاهی ممکن است کاری که به ظاهر ناپسند و به ضرر است عاقبت و پایان خوبی داشته باشد که ما نمی‌دانیم ﴿وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ[البقرة:۲۱۶]. «الله می‌داند و شما نمی‌دانید».

[۱۸۵] مسلم (۲/۶۳۲).