تلبیس ابلیس بر صوفیان، درترک دارو و درمان
علما متفق‌اند كه تداوی مباح است و بعضی آن را مستحب دانسته‌اند[۱۴۷] ، پس قول كسانی كه آن را خارج از توكل می‌شمارند قابل توجه نیست. روایت صحیح از پیغمبر جداریم كه خود تداوی می‌كرد و دیگران را هم امر به تداوی می‌نمود. چنانكه در حدیث عثمان بن عفان سآمده، به كسی كه در حال احرام چشم درد گرفته بود حضرت رسول جاجازه داد صبر بر آن ضماد كند. دارو درمان كردن دلیل بر نارضایی از قضای الهی نیست. خدا برای هر دردی درمانی آفریده مگر مرگ، و همچنانكه خوراک را سبب رفع گرسنگی قرار داده در او هم علاج مرض است.
[۱۴۷] ما اقوال مختلف در این مسأله را در كتابمان موسوم به لقط المنافع في الطب ذكر كرده‌ایم. مؤلف.