۸- یوم الدین
الله میفرماید:
﴿وَإِنَّ ٱلۡفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٖ١٤ يَصۡلَوۡنَهَا يَوۡمَ ٱلدِّينِ١٥ وَمَا هُمۡ عَنۡهَا بِغَآئِبِينَ١٦ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ١٧ ثُمَّ مَآ أَدۡرَىٰكَ مَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ١٨ يَوۡمَ لَا تَمۡلِكُ نَفۡسٞ لِّنَفۡسٖ شَيۡٔٗاۖ وَٱلۡأَمۡرُ يَوۡمَئِذٖ لِّلَّهِ١٩﴾[الانفطار: ۱۴-۱۹].
«و بیگمان، بدکاران در میان آتش سوزان دوزخ به سر میبرند. در روز جزا، درون آن میافتند و آنان هیچگاه از دوزخ بیرون نمیآیند و از آن دور نمیشوند. (ای انسان!) تو چه میدانی که روز جزا چیست؟ پس تو چه میدانی که روز جزا چگونه است؟ روزی است که هیچ کس نمیتواند برای کسی دیگر کاری بکند و در آن روز فرمان، فرمان الله است و بس».
﴿وَقَالُواْ يَٰوَيۡلَنَا هَٰذَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ٢٠﴾[الصافات: ۲۰].
«و میگویند: ای وای بر ما! این روز جزا است!».
دین، در زبان عربی، به معنای «حساب و پاداش» است. شاعر عرب میگوید:
حَصادُك يوماً ما زَرَعتَ وانَّمـا
يدانُ الفَتي يوماً كمـا هُو دائِنٌ
«آنچه را که کاشتهای، روزی باید درو کنی و بیگمان، جوانمرد را همانگونه پاداش میدهند، که خود دیگران را پاداش میداد».
روز رستاخیز را «یوم الدین» میگویند، چون الله در آن روز، کارهای بندگانش را برمیشمارد و در پایان به آنان پاداش میدهد.