گفتار چهارم: زمان دمیدن در صور
رستاخیز، در روز جمعه برپا میشود. در صحیح مسلم، از ابوهریره سروایت شده است که رسول الله صفرمودند:
«خَيْرُ يَوْمٍ طَلَعَتْ عَلَيْهِ الشَّمْسُ يَوْمُ الْجُمُعَةِ فِيهِ خُلِقَ آدَمُ وَفِيهِ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ وَفِيهِ أُخْرِجَ مِنْهَا وَلاَ تَقُومُ السَّاعَةُ إِلاَّ فِى يَوْمِ الْجُمُعَةِ» [۲۰]. «بهترین روزی که خورشید در آن طلوع میکند، روز جمعه است, در روز جمعه آدم آفریده شد و در روز جمعه وارد بهشت شد و در روز جمعه از بهشت بیرون رفت و رستاخیز نیز روز جمعه برپا میشود».
در حدیثی دیگر، رسول الله صچنین بیان داشتند که رستاخیز در روز جمعه برپا میشود و انسانها نیز برای بار دوم در روز جمعه زنده میگردند.
از اوس بن اوس روایت شده است که رسول الله صفرمودند:
«إِنَّ مِنْ أَفْضَلِ أَيَّامِكُمْ يَوْمَ الْجُمُعَةِ فِيهِ خُلِقَ آدَمُ ، وَفِيهِ قُبِضَ ، وَفِيهِ النَّفْخَةُ، فَأَكْثِرُوا عَلَيَّ مِنَ الصَّلاةِ فِيهِ ، فَإِنَّ صَلاتَكُمْ مَعْرُوضَةٌ عَلَيَّ ، قَالُوا : يَا رَسُولَ اللَّهِ ، وَكَيْفَ تُعْرَضُ عَلَيْكَ صَلاتُنَا وَقَدْ أَرَمْتَ ؟ يَقُولُونَ قَدْ بَلِيتَ ، قَالَ : إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَ عَلَى الأَرْضِ أَجْسَادَ الأَنْبِيَاءِ» [۲۱]. «همانا بهترین روزهای شما، روز جمعه است, آدم در همین روز آفریده شد و در همین روز وفات کرد و صور اول و دوم در همین روز دمیده میشوند، در روز جمعه برای من (پیامبر ص) بسیار درود بفرستید، زیرا درود شما بر من عرضه میشود. گفتند: چگونه بر شما عرضه میشود، درحالی که بدنتان پوسیده است؟ فرمود: اله متعال جسم پیامبران را بر زمین حرام کرده است».
ابو نعیم در کتاب «حلیه»، از انس سروایت میکند که رسول الله صفرمودند:
«عُرِضَت عَلَيَّ الأَيَّامُ، فَعُرِضَ عَلَيَّ فيها يَومُ الجُمُعَةِ، فَإِذا هِيَ كَمِرآةٍ بَيضَاءَ، وَ إِذا في وَسَطِها نُكتَةٌ سَوداءُ، فَقُلتُ: ما هذِهِ؟ قيل: السّاعَةُ» [۲۲]. «روزهای هفته بر من عرضه شدند. وقتی روز جمعه بر من عرضه شد، آن را مانند آینهای درخشان که در وسطش نقطهای سیاه باشد، دیدم از وی پرسیدم: این نقطهی سیاه چیست؟ در جوابم گفته شد: این رستاخیز است».
چون رستاخیز در روز جمعه برپا میشود، تمام آفریدگان به جز جن و انسان، در آن روز از روی دادن رستاخیز هراسان هستند. در مؤطا امام مالک، سنن ابو داود، ترمذی، نسائی و مسند احمد، از ابوهریره سروایت شده است که رسول الله صفرمودند:
«خَيْرُ يَوْمٍ طَلَعَتْ عَلَيْهِ الشَّمْسُ يَوْمُ الْجُمُعَةِ فِيهِ خُلِقَ آدَمُ وَفِيهِ أُهْبِطَ مِنْ الْجَنَّةِ وَفِيهِ تِيبَ عَلَيْهِ وَفِيهِ مَاتَ وَفِيهِ تَقُومُ السَّاعَةُ وَمَا مِنْ دَابَّةٍ إِلَّا وَهِيَ مُصِيخَةٌ يَوْمَ الْجُمُعَةِ مِنْ حِينِ تُصْبِحُ حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ شَفَقًا مِنْ السَّاعَةِ إِلَّا الْجِنَّ وَالْإِنْسَ» [۲۳]. «بهترین روزی که خورشید در آن طلوع کرده باشد، روز جمعه است؛ آدم در روز جمعه آفریده شد و در روز جمعه از بهشت بیرون رفت و توبهاش در روز جمعه پذیرفته شد و در روز جمعه وفات کرد و رستاخیز نیز در روز جمعه برپا میشود. تمام موجودات زنده، به جز جن و انسان، از طلوع خورشید تا غروب آن، روز جمعه در حال انتظار رستاخیز به سر میبرند و از احتمال وقوعش هراس دارند».
[۲۰] مشکاهة المصابیح (۱/۴۲۷) شماره (۱۳۵۶) [۲۱] نسائی، ابن ماجه، دارمی بیهقی. [۲۲] شیخ آلبانی آن را صحیح گفته است. و سلسله الاحادیث (۴/۵۶۸) شماره (۱۹۳۰) صحیح الجامع الصغیر (۴/۳۱) شماره (۳۸۹۵) [۲۳] مشکاة المصابیح (۱/۴۲۸) شماره (۱۳۵۹)