مطلب دهم: گدای بی‌نیاز
کسی که بدون نیاز به گدایی بپردازد، در روز رستاخیز در حالی محشور می‌شود، که گویی چهره‌اش شانه شده است؛ یعنی زخمی و مخدوش است. ابوداود، ترمذی، نسایی، دارمی و برخی دیگر، از عبد الله بن مسعود سروایت می‌کنند که رسول الله صفرمودند:
«مَنْ سَأَلَ وَلَهُ مَا يُغْنِيهِ جَاءَتْ مَسْأَلَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ خُدُوشًا أَوْ خُمُوشًا أَوْ كُدُوحًا فِي وَجْهِهِ قِيلَ يَا رَسُولَ الله وَمَا يُغْنِيهِ قَالَ خَمْسُونَ دِرْهَمًا أَوْ قِيمَتُهَا مِنْ الذَّهَبِ» [۱۳۳]. «هر کس گدایی کند، در حالی که چیزی دارد که او را بی‌نیاز می‌کند، در روز رستاخیز با صورتی زخمی، خون‌آلود و داغ‌شده حشر می‌شود. اصحاب گفتند: ایرسول خداصچه اندازه او را بی‌نیاز می‌کند؟».
فرمود: پنجاه درهم یا طلایی برابر آن مقدار.
[۱۳۳] سلسلة الاحادیث ا لصحیحه. و شماره آن (۴۹۹)