مطلب یازدهم: آن‌که آب دهان به سوی قبله اندازد
سمت قبله، محترم و مقدس است. به همین جهت در گفتارهای رسول صاز رو کردن یا پشت نمودن به قبله در هنگام قضای حاجت، نهی شده است.
از دیگر کارهایی که رسول الله صاز آن نهی فرموده‌اند، انداختن آب دهان به سوی قبله است. بزار، در مسند و ابن حبان و ابن خزمیه در صحیح خود، از ابن عمر سروایت کرده‌اند که فرمود:
«تُبعَثُ النَّخامَةُ في القِبلَةِ يَومَ القِيامَةِ وَ هيِ في وَجهِ صاحِبِها» [۱۳۴]. «آب بینی که به سوی قبله پرت شود، در روز رستاخیز بر چهره‌ی صاحبش برانگیخته می‌شود».
ابو داود در سنن و ابن حبان در صحیح خود، از حذیفه بن یمان سروایت می‌کنند که رسول الله صفرمودند:
«مَنْ تَفَلَ تُجَاهَ الْقِبْلَةِ جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ تَفْلُهُ بَيْنَ عَيْنَيْهِ» [۱۳۵]. «هر کس به سوی قبله آب دهان بیندازد، در روز رستاخیز در حالی می‌آ ید که آب دهان او میان دو چشمش (بر پیشانیش) خواهد بود».
[۱۳۴] صحیح جامع الضغیر (۳ظ۳۳) شماره (۲۹۰۷) [۱۳۵] سلسه احادیث صحیحة شماره (۲۲۲)