٦٧- دامن رسول الله صلی الله علیه وسلم را گرفته رها نکنید
شروطی که در صلح نامه حدیبیه گذاشته شد در ظاهر به نفع مسلمانان نبود. برخی از صحابه و یاران پیامبر بر این میثاق اطمینان خاطر نداشتند. حضرت ابوبکر صدیق س همان چیزی را میدید که پیامبر اکرم ج از امضای این معاهده در نظر داشتند. قبول کردن این معاهده برای حضرت عمر به هیچ وجه قابل قبول نبود. او پیش از همه نزد پیامبر اکرم ج رفته اعتراض خود را ابراز داشت. جوابی که دریافت کرد مطابق میل او نبود. خود را نزد حضرت ابوبکر صدیق س رسانید، بین آندو چه رفت و چه حرف‌هایی رد و بدل شد را از زبان خود حضرت عمر بشنویم:
حضرت عمر س میفرمایند، پس از آن من نزد حضرت ابوبکر س رفتم، گفتم:
"ابوبکر! مگر محمد ج فرستاده و پیک پروردگار نیست". او در جواب من گفت: «بلی».. چرا نه!..
من گفتم: مگر ما مسلمان نیستیم؟ او جواب داد: «بلی»... چرا نه!
من گفتم: مگر آن‌ها – اهل مکه – مشرک نیستند؟ او جواب داد: «بلی».. چرا نه!
من گفتم: پس چرا ما درباره دین و آئینمان این‌چنین رسوایی و ذلت و خواری را قبول میکنیم؟
حضرت ابوبکر س به دوستش حضرت عمر نصیحت کرد که آرام گیرد و اینگونه افکار را از سرش بیرون آورد، و با اسلوبی بسیار حکیمانه بدو گفت:
«اِلْزم غرزه، فإني أشهد أنه رسول الله وأن الحق ما أمر به ولن يخالف أمر الله ولن يضيعه الله».
«دامن رسول الله ج را لحظهای رها مکن، و همیشه تابع دستورات او باش، چرا که من شهادت و گواهی میدهم که او رسول و فرستاده خداوند متعال است. و هر آنچه فرمان دهد حق است و او هرگز از دستورات پروردگارش سرپیچی نمیکند و خداوند هرگز او را ضایع نمیگرداند».