١٨٣- نگین
حضرت ابوبکر س نمازش را در نهایت خشوع و فروتنی بجای میآورد. ایشان همیشه در ادای عبادت‌هایشان به بهترین صورت، شوق و علاقه ویژهای از خود نشان میداد. در هنگام نماز چنان غرق راز و نیاز با خدایش میشد که از آنچه دور و برش میگذشت بکلی بیخبر میماند.[٢٠٨]
اهل مکه میگفتند: ابن جریج نماز را از امام عطاء بن أبی رباح آموخته است. و امام عطاء نمازش را از حضرت عبدالله بن زبیر یاد گرفته است. حضرت عبدالله بن زبیر نماز را از چه کسی آموخته؟
ایشان نمازشان را از پدر بزرگ محترمشان حضرت ابوبکر صدیق س فرا گرفته بود.
حضرت ابوبکر صدیق س نحوه درست نماز را از چه کسی گرفته بود؟
ایشان نماز را از آقا و مولایشان؛ سرور فرزندان آدم، محمد مصطفی ج – جانم فدایش – آموخته بود.[٢٠٩]
از حضرت أنس روایت شده که میفرمود: حضرت ابوبکر س در دو رکعت امامت نماز فجر تمام سوره بقره را تلاوت فرمود. چون از نماز فارغ شد حضرت عمر س خدمت ایشان عرض کرد: ای خلیفه رسول الله! شما چنان نماز طولانی بر ما خواندید که ما به این فکر فرو رفتیم که امروز خورشید طلوع خواهد کرد. ایشان فرمود: «لو طلعت لم تجدنا غافلين». "اگر خورشید طلوع میکرد ما را در غفلت نمییافت".[٢١٠]
یکی از بچههای خردسال حضرت عمر وفات کرد، حضرت ابوبکر س به او دلداری داده فرمود: «عوضك الله منه ما عوضه منك». "خداوند در عوض او به تو اجر و پاداش بهتری دهد، همانطور که شما را برای او سراپا شفقت و مهربانی قرار داده بود".[٢١١]
[٢٠٨]- فضائل الصحابة، اثر/ امام احمد: ١/ ٢٥٤.
[٢٠٩]- فضائل الصحابة، اثر/ امام احمد: ١/ ٢٥٤.
[٢١٠]- الریاض النضرة فی مناقب العشرة، اثر/ محب ا لطبری، ص:٢٢٤.
[٢١١]- عیون الأخبار، اثر/ ابی محمد عبدالله بن مسلم: ٣/ ٦٢.