اصطلاح عام فقها
شوکانی در ارشاد الفحول ـ ص. ۳۱، می‌گوید: سنت بر نقطه مقابل بدعت [۹۴]اطلاق می‌گردد مثل اینکه گفته می‌شود: فلانی از اهل سنت است.اهـ. و وقتی کسی بر اساس کردار پیامبر حرکت کند خواه کرداری باشد که قرآن بر آن دلالت کند [۹۵]یا نه [۹۶]، گفته می‌شود: فلانی پیرو سنت می‌باشد و هرگاه خلاف آن عمل کند گفته می‌شود: فلانی بدعت‌گذار است. [۹۷]
[۹۴] ـ شاطبی در الاعتصام ۱/۱۹، بدعت را چنین تعریف کرده است: روش نوآوری شده در دین است که رنگ و بوی شرعی دارد و هدف از آن مبالغه در بندگی می‌باشد. آنگاه می‌گوید: این بر اساس رأی کسی که عادت‌ها را داخل چارچوب بدعت نکرده و آنها را به عبادات اختصاص داده است ولی بنابر رای کسی که اعمال عادی را داخل معنی بدعت می‌کند می‌گوید: بدعت روش نوآوری شده‌ای در دین است که به شرع شباهت دارد و هدف از آن همان هدف در نظر گرفته شده برای روش جدا کردن بدعت از غیر آن و تبیین انواع بدعت دارد که پربارترین سخنان و توضیحات ارائه شده در آن زمینه به حساب می‌آیدو در مجله‌ی الازهر به چاپ رسیده است (ج ۱۲/۳۲۶ـ ۳۲۷) [۹۵] ـ استاد عبدالله در از در شرح موافقات ۴/۳، می‌گوید: یعنی به تنهایی یا همراه سنت. [۹۶] - استاد عبدالله در از در شرح موافقات ۴/۳، می‌گوید: یعنی تنها در سنت بر آن نص گذاشته شده باشد. [۹۷] - الموافقات ۴/۳، گرچه در صدد بیان معنی و انواع سنت در اصول الفقه بدان پرداخته است.