بابُ القراءةِ فی الصَّلاةِ: باب قرائت در نماز
۹۶-«عَنْ عُبَادَةَ بْنِ الصَّامِتِ س أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج قَالَ: لا صَلاةَ لِمَنْ لَمْ يَقْرَأْ بِفَاتِحَةِ الْكِتَابِ».
مفهوم حدیث: «عباده بن صامت ساز رسول الله جروایت میکنند که ایشان فرمودند: کسی که سورۀ فاتحه را نخواند نماز ندارد».
۹۷-«عَنْ أَبِي قَتَادَةَ الأَنْصَارِيِّ س قَالَ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ج يَقْرَأُ فِي الرَّكْعَتَيْنِ الأُولَيَيْنِ مِنْ صَلاةِ الظُّهْرِ بِفَاتِحَةِ الْكِتَابِ وَسُورَتَيْنِ، يُطَوِّلُ فِي الأُولَى، وَيُقَصِّرُ فِي الثَّانِيَةِ، وَيُسْمِعُ الآيَةَ أَحْيَاناً، وَكَانَ يَقْرَأُ فِي الْعَصْرِ بِفَاتِحَةِ الْكِتَابِ وَسُورَتَيْنِ يُطَوِّلُ فِي الأُولَى، وَيُقَصِّرُ فِي الثَّانِيَةِ، وَفِي الرَّكْعَتَيْنِ الأُخْرَيَيْنِ بِأُمِّ الْكِتَابِ، وَكَانَ يُطَوِّلُ فِي الرَّكْعَةِ الأُولَى فِي صَلاةِ الصُّبْحِ، وَيُقَصِّرُ فِي الثَّانِيَةِ».
واژهها:
یُطَوِّل: طولانی میخواند.
یُقَصِّر: کوتاه میخواند.
یُسْمِع: بلند میخواند تا دیگران بشنوند.
أم الکتاب: سورۀ فاتحه.
مفهوم حدیث: «ابو قتاده انصاری سمیفرماید: رسول خدا جدر دو رکعت اول نماز ظهر و عصر سورۀ فاتحه و دو سورۀ دیگر میخواند، به گونهای که در رکعت اول، نماز را طولانی و در رکعت دوم کوتاه میخواند، و گاه گاهی بعضی از آیات را بلند میخواند تا بشنویم، و در دو رکعت بعدی از این دو نماز فقط سورۀ فاتحه میخواند، همچنین رکعت اول نماز صبح را طولانی و رکعت دوم را کوتاه میخواند».
۹۸-«عَنْ جُبَيْرِ بْنِ مُطْعِمٍ س قَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ ج يَقْرَأُ فِي الْمَغْرِبِ بِالطُّورِ».
مفهوم حدیث: «جبیر بن مطعم سمیفرماید: از پیامبر جشنیدم که در نماز مغرب سورۀ طور میخواند».
۹۹-«عَنْ الْبَرَاءِ بْنِ عَازِبٍ ب أَنَّ النَّبِيَّ ج كَانَ فِي سَفَرٍ، فَصَلَّى الْعِشَاءَ الآخِرَةَ، فَقَرَأَ فِي إحْدَى الرَّكْعَتَيْن بـ ﴿وَٱلتِّينِ وَٱلزَّيۡتُونِ﴾فَمَا سَمِعْتُ أَحَداً أَحْسَنَ صَوْتاً أَوْ قِرَاءَةً مِنْهُ».
واژهها:
الْعِشَاءَ الآخِرَةَ: یکی از اسمهای نماز عشاء است.
مفهوم حدیث: «براء بن عازب بمیفرماید: پیامبر جدر سفری نماز عشاء خواندند، در یکی از دو رکعت اول، سورۀ ﴿وَٱلتِّينِ وَٱلزَّيۡتُونِ﴾خواندند، و من از هیچ کس نشنیده بودم که بتواند از ایشان با صدای بهتر یا قرائت بهتر قرآن بخواند».
۱۰۰-«عَنْ عَائِشَةَ ل أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ج بَعَثَ رَجُلاً عَلَى سَرِيَّةٍ فَكَانَ يَقْرَأُ لأَصْحَابِهِ فِي صَلاتِهِمْ فَيَخْتِمُ بـ ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ﴾ فَلَمَّا رَجَعُوا ذَكَرُوا ذَلِكَ لِرَسُولِ اللهِ ج فَقَالَ: سَلُوهُ لأَيِّ شَيْءٍ يَصنَعُ ذَلِكَ؟ فَسَأَلُوهُ، فَقَالَ: لأَنَّهَا صِفَةُ الرَّحْمَنِ عَزَّ وَجَلَّ، فَأَنَا أُحِبُّ أَنْ أَقْرَأَ بِهَا، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: أَخْبِرُوهُ أَنَّ اللهَ تَعَالَى يُحِبُّهُ».
واژهها:
السَرِيَّة: تعدادی از سربازان لشکر.
مفهوم حدیث: «عایشه لمیفرماید: رسول خدا جشخصی را امیر تعدادی از مجاهدین کرد، هنگامیکه برایشان امامت میداد هر بار قرائتش را با ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ﴾به پایان میرسانید، وقتی از ماموریت باز گشتند این مساله را برای پیامبر جتعریف کردند، ایشان فرمودند: از او بپرسید چرا چنین کاری را انجام میداده است؟ وقتی از او پرسیدند پاسخ داد: سورۀ اخلاص از صفات خداوند رحمان است و من به این علت دوست دارم همیشه این سوره را بخوانم، پیامبر جفرمودند: به او بگویید که خداوند منزه نیز او را دوست دارد».
۱۰۱-«عَنْ جَابِرِ بنِ عبدِ اللهِ ب أَنَّ النَّبِيَّ ج قَالَ لِمُعَاذٍ س: فَلَوْلا صَلَّيْتَ بِـ ﴿سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى﴾﴿وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا﴾﴿وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰ﴾، فَإِنَّهُ يُصَلِّي وَرَاءَكَ الْكَبِيرُ وَالضَّعِيفُ وَذُو الْحَاجَةِ».
مفهوم حدیث: «جابر بن عبد الله ب میفرماید: پیامبر جبه معاذ سفرمودند: ای کاش در نمازهایت سورههای ﴿سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى﴾﴿وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا﴾ ﴿وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰ﴾را میخواندی، زیرا پشت سرت انسانهای بزرگسال و ناتوان و معذور نماز میخوانند».