دلیل و برهان در تبرئه ابوهریره از بهتان

زراره در مورد قضیه امامت توقف کرده بود

و در ص ١٥٧، ح ٢٦٠ آمده است که محمدبن مسعود گفت که عبدالله بن محمد خالد طیالسی به ما گفت که حسن بن علی الوشاء به روایت از محمدبن حمران به ما گفت و او از زراره روایت می‌کرد که گفت: ابوجعفر به من گفت: از بنی‌اسرائیل روایت کن اشکالی ندارد، زراره می‌گوید: گفتم: فدایت شوم سوگند به خدا که در احادیث شیعه چیزهای عجیب‌تری از آنچه در روایات آنها آمده به چشم می‌خورد.

فرمود آنها چه هستند ای زراره؟ زراره می‌گوید: لحظه‌ای درنگ کردم و چیزی نگفتم، فرمود: شاید منظورت غیبت می‌باشد؟ گفتم: بله فرمود: آن را باور کن زیرا حق است.

حدیث مذکور بر این دلالت می‌کند که زراره دارای ضعف بوده است و از روی تقیه سخن امام را پذیرفته است، و تعداد زیادی از روایات دال بر این مطلب هستند و بیان می‌دارند که او در قضیه امامت تا دم مرگ توقف کرده بود و حدیث معروف شیعه بر او منطبق است که «هر کس بمیرد در حالی که امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است».