اعتراض عبدالحسین به این حدیث «که هیچ کس را عمل او به بهشت نخواهد برد مگر رحمت خدا»
در ص ١٧٦ عبدالحسین این حدیث را آورده که ابوهریره روایت می‌کند که پیامبر ص فرمود: هرگز کسی به سبب عمل خود به بهشت نمی‌رود، گفتند تو هم نه ای پیامبر خدا؟ فرمود: نه، من هم نه[٤٠٢][٤٠٣].
بعد از ذکر این حدیث عبدالحسین می‌گوید: (از آن جا که این حدیث با بسیاری از آیات کتاب خدا مخالف است آن را باید به دیوار زد چون خداوند می‌فرماید: ﴿إِنَّ هَٰذَا كَانَ لَكُمۡ جَزَآءٗ وَكَانَ سَعۡيُكُم مَّشۡكُورًا٢٢﴾ [الإنسان: ٢٢]. می‌گویم: همه مفسرین شیعه از جمله طبرسی و فیض کاشانی و عبدعلی حویزی و میرزا محمد مشهدی و عبدالله شبر در تفاسیر خود به نقل از مجمع البیان در مورد این آیه: ﴿مَّن يُصۡرَفۡ عَنۡهُ يَوۡمَئِذٖ فَقَدۡ رَحِمَهُۥۚ وَذَٰلِكَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡمُبِينُ١٦﴾ [الأنعام: ١٦] «در آن روز هر‌کس عذاب خدا از او دور شود خداوند به او رحم کرده و این رستگای آشکاری است».
مجلسی در شرح تفسیر این آیه می‌گوید: (احتمال دارد که معنی آیه این باشد که عذاب از هیچ کسی دور نمی‌شود مگر بوسیله رحمت خدا چنان که از پیامبر ص روایت شده است: سوگند به خدا هیچ کسی به خاطر عملش وارد بهشت نمی‌شود، گفتند: تو هم به سبب عمل خود وارد بهشت نمی‌شوی رسول خدا ص فرمود: من هم نه مگر آن که خدا مرا مشمول رحمت خویش بگرداند ...)[٤٠٤].
پس ای عبدالحسین نظر تو در مورد کسانی که این حدیث را روایت کرده‌اند و علمای شما چیست؟!.
[٤٠٢]- عبدالحسین مثل عادت همیشگی‌اش تحریف کرد و کلمه (مگر اینکه خداوند مرا مشمول رحمت خود بگرداند» را حذف کرده است.
[٤٠٣]- بخاری و مسلم.
[٤٠٤]- مجمع البیان، ٣/٢٣، تفسیر صافی، ٢/١١١ و نورالثقلین، ١/٧٠٦ و کنز الدقائق، ٣/٢٥١، و الجواهر الثمین، ٢/٢٤٢، المحجة، ٧/١٩٠ کتاب الصبر والشکر ص٢٦٥ کتاب الخوف والرجاء و ٦/٢٨٢ کتاب ذم الکبر والعجب، و البحار، ٧/١١، تفسیر من هدی القرآن، ١٣/٤٨٩.