دلیل و برهان در تبرئه ابوهریره از بهتان

فهرست کتاب

اعتراض عبدالحسین به این حدیث «که پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم جنب بوده است»

اعتراض عبدالحسین به این حدیث «که پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم جنب بوده است»

عبدالحسین در ص ١٧٥-١٧٦ می‌گوید: (و از خرافه‌گویی‌های این مرد این است که می‌گوید: نماز اقامه شد و صف‌ها برابر شدند آنگاه پیامبر  ص به‌سوی ما آمد و وقتی در مصلای خود ایستاد به خاطر آورد که جُنُب است[٣٩٧].

بعد از ذکر این حدیث عبدالحسین شروع به هیاهو و غوغا می‌کند و می‌گوید: (از این مرد و از کسی که برای پیامبر خدا  ص که در همه اوقات پاک بود و او وضو گرفتن را با وجود طهارت نور علی نور می‌دانست چنین چیزی را جایز می‌داند بیزاری می‌جوییم و همه پیامبران خدا از آنچه این حدیث می‌گوید پاک هستند و از آنچه که حتی شایسته صدیقین و مؤمنان صالح نیست معصوم و پاک‌اند).

می‌گویم (مؤلف) اولاً حدیث آموختنی‌های متعددی دارد یکی اینکه جایز است که پیامبر  ص در امر عبادت دچار فراموشی شود چون فراموش کردن آنها به خاطر تشریع است[٣٩٨].

دوم اینکه امامی که شما به عصمت او معتقد هستی روایت کرده که رسول خدا ص و علی و حسن و حسین حق دارند که در مسجد جُنُب باشند.

در التهذیب از محمدبن حمران روایت است که گفت از اباعبدالله  ÷ پرسیدم که آیا فرد جُنُب می‌تواند در مسجد باشد؟ فرمود: نه و بلکه می‌تواند از آن عبور کند به جز مسجدالحرام و مسجد مدینه و یاران ما روایت کرده‌اند که پیامبر خدا  ص گفت: هیچ کسی حق ندارد در مسجد من بخوابد و هیچ کسی حق ندارد در آن جُنُب باشد و گفت: خداوند به من وحی کرد مسجد را پاکیزه دارم برای هیچ کسی جایز نیست که در مسجد جنب شد به جز من و علی و حسن و حسین[٣٩٩].

و گفته‌اند که علی در حال جنابت پیشنماز مردم شد!! چنان که عبدالرحمن بن عرزمی از پدرش و او از ابوعبدالله  ÷ روایت می‌کند که گفت: علی  ÷ در حالی که ناپاک(جُنُب) بود پیشنماز مردم شد، وقت ظهر بود بعد از خواندن نماز به خانه رفت و منادی او صدا زد که امیرالمؤمنین در حالی پیشنماز مردم بوده که ناپاک بوده است پس نماز خود را دوباره بخوانید و هر‌کس حاضر است این اعلان را به کسی که حضور ندارد برساند[٤٠٠].

پس ای عبدالحسین جاهل چرا به راویان خود اعتراض نمی‌کنی که چنین خرافاتی را ادعا می‌کنند! و آیا از آنها بیزاری می‌جویی؟

[٣٩٧]- بخاری و مسلم.

[٣٩٨]- فتح الباری، ٢/١٤٤.

[٣٩٩]- التهذیب، ٦/١٥.

[٤٠٠]- التهذیب، ٣/٤٠، الاستبصار، ١/٤٣٣ باب من صلى بقوم على غیر وضوء، الجواهر، ١/٥.