دلیل و برهان در تبرئه ابوهریره از بهتان

اعتراض عبدالحسین به اینکه ابوطالب در حال شرک مرده است

در ص ١٥٠ عبدالحسین این حدیث را می‌آورد که ابوهریره می‌گوید پیامبر خدا ص به عمویش گفت بگو لا إله إلاَّ الله که در روز قیامت برایت گواهی می‌دهم، ابو طالب گفت: اگر قریش به من طعنه نمی‌زدند آن را می‌گفتم اما آنها خواهند گفت که از ترس این کلمه را گفته است، آنگاه خداوند این آیه را نازل کرد: ﴿إِنَّكَ لَا تَهۡدِي مَنۡ أَحۡبَبۡتَ وَلَٰكِنَّ ٱللَّهَ يَهۡدِي مَن يَشَآءُ﴾ [القصص: ٥٦][٣٤٢].

عبدالحسین بعد از ذکر این حدیث می‌کوشد تا بوسیله تعصب مذهبی‌اش آن را پوچ قلمداد کند و می‌گوید: (وقتی پیامبر  ص و عمویش با هم حرف می‌زدند ابوهریره کجا بود که چنان سخنان آنها را نقل می‌کند که گویا آنها را دیده و حرف‌هایشان را با گوش خودش شنیده است؟ ... این حدیث از آن احادیثی است که باطل‌گرایان برای آن که خود را به دشمنان آل ابی‌طالب نزدیک کنند ساخته‌اند، و با ساختن این حدیث به دولت اموی خدمت کرده‌اند تا بهتر بتواند کارهایش را گسترش دهد، و گذشتگان و بزرگان در ابطال و رد این حدیث سخن گفته‌اند که نیازی نیست که ما به آن بپردازیم ...).

طعنه‌ای که عبدالحسین می‌زند از آن جا که مبنای آن تعصب مذهبی و عدم امانتداری علمی است مردود می‌باشد، و هر گاه تعصب و رعایت نکردن امانتداری علمی در نقد جمع شوند آن پژوهش یا نقد مردود و بی‌ارزش است.

و خواننده محترم شما موضع عبدالحسین را نسبت به ابوهریره می‌دانید او می‌کوشد تا عقدۀ دلش را خالی کند، وگرنه مردن ابوطالب در حال شرک و اباء ورزیدن او از به زبان آوردن شهادتین چیزی است که تنها ابوهریره آن را روایت نکرده است بلکه دیگر کسانی از صحابه چون عباس و ابی‌سعید خدری و جابر ش آن را روایت کرده‌اند. و شیعه هم این حدیث را روایت کرده‌اند.

قمی در تفسیرش می‌گوید که علی‌بن ابراهیم در تفسیر آیه ﴿إِنَّكَ لَا تَهۡدِي مَنۡ أَحۡبَبۡتَ﴾ می‌گوید: این آیه در مورد ابوطالب نازل شد، پیامبر  ص می‌گفت: عموجان بگو لا إله إلاَّ الله روز قیامت به سبب آن به تو سود خواهم رساند، اما ابوطالب می‌گفت که ای پسر برادر من خودم بهتر می‌دانم، وقتی ابوطالب مُرد عباس بن عبدالمطلب نزد پیامبر خدا  ص شهادت داد که ابوطالب به هنگام مرگ این کلمه را به زبان آورده است، پیامبر خدا  ص فرمود: من از او این کلمه را نشنیدم و امیدوارم روز قیامت به او سودی برسانم[٣٤٣].

و فضل‌الله راوندی شیعه در کتابش «نوادر الراوندی»، ص ١٠ می‌گوید: پیامبر خدا ص فرمود: آسان‌ترین عذاب دوزخ به عمویم داده می‌شود او را از عمق جهنم بیرون و به کناره آن می‌رسانم و او دو کفش به پا دارد که مغزش بر اثر گرمای آن کفش‌ها می‌جوشد.

و مجلسی به نقل از ابن ابی‌الحدید می‌گوید: مردم در مورد اسلام آوردن ابوطالب اختلاف کرده‌اند امامیه و زیدیه می‌گویند: او در حال اسلام مرده است و برخی از علمای معتزله نیز همین را گفته‌اند که از آن جمله عبارتند از شیخ ابوالقاسم بلخی و ابوجعفر اسکافی و غیره، بیشتر مردم از اهل حدیث و عموم و مشایخ بصری ما و غیره می‌گویند که او بر دین قومش مرده است و در این مورد حدیث مشهوری را روایت می‌کنند که پیامبر خدا  ص به هنگام مرگ ابوطالب به او گفت: عموجان کلمه شهادت را بگو فردا پیش خدا برایت گواهی می‌دهم، ابوطالب گفت: اگر عرب‌ها نمی‌گفتند که ابوطالب به هنگام مرگ هراسان شده است آن را به زبان می‌آوردم، و روایت شده که او گفت من بر دین بزرگان هستم! و گفته شده که او گفته است من بر دین عبدالمطلب هستم.

و بسیاری از محدثین روایت کرده‌اند که فرمودۀ الهی که می‌فرماید: ﴿مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓاْ أَن يَسۡتَغۡفِرُواْ لِلۡمُشۡرِكِينَ وَلَوۡ كَانُوٓاْ أُوْلِي قُرۡبَىٰ مِنۢ بَعۡدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمۡ أَنَّهُمۡ أَصۡحَٰبُ ٱلۡجَحِيمِ١١٣ وَمَا كَانَ ٱسۡتِغۡفَارُ إِبۡرَٰهِيمَ لِأَبِيهِ إِلَّا عَن مَّوۡعِدَةٖ وَعَدَهَآ إِيَّاهُ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُۥٓ أَنَّهُۥ عَدُوّٞ لِّلَّهِ تَبَرَّأَ مِنۡهُۚ إِنَّ إِبۡرَٰهِيمَ لَأَوَّٰهٌ حَلِيمٞ١١٤﴾ [التوبة: ١١٣-١١٤]. «پیامبر ص و مؤمنان حق ندارند برای مشرکان طلب آمرزش کنند گرچه آن مشرکان خویشاوند باشند بعد از آن که برایشان روشن شده که اهل دوزخ هستند، و طلب آمرزش ابراهیم برای پدرش به خاطر وعده‌ای بود که به او داده بود اما وقتی برای ابراهیم روشن شد که پدرش دشمن خداست از او بیزاری جست».

در مورد ابوطالب نازل شده است چون پیامبر  ص بعد از وفات ابوطالب برایش طلب آمرزش کرد. و روایت کرده‌اند که ﴿إِنَّكَ لَا تَهۡدِي مَنۡ أَحۡبَبۡتَ﴾. در مورد ابوطالب نازل شده است.

و روایت کرده‌اند که علی بعد از وفات ابوطالب نزد پیامبر  ص آمد و به او گفت: عموی گمراهت وفات یافت در مورد او به من چه دستوری می‌دهی؟ و هیچ‌کس نقل کرده که ابوطالب را در حالی دیده که نماز می‌خوانده است، و فرق مسلمان با کافر نماز است، و علی و جعفر از ترکه او چیزی برنداشتند.

و از پیامبر  ص روایت کرده‌اند که فرمود: خداوند به من وعده داده که عذاب ابوطالب را کم کند چون او با من خوبی کرده است بنابراین او در کنار جهنم قرار دارد. و همچنین از پیامبر  ص روایت کرده‌اند که به او گفتند: چرا برای پدر و مادرت طلب آمرزش نمی‌کنی، فرمود اگر برای آنها طلب آمرزش می‌کردم برای ابوطالب طلب آمرزش می‌نمودم چون ابوطالب چنان نیکی‌هایی در حق من کرده که پدر و مادرم نکرده‌اند، عبدالله و آمنه و ابوطالب در اتاقی از اتاق‌های جهنم هستند (نگا: البحار، ٣٥/١٥٥).

و عجیب این است که شیعه در مورد پدران پیامبران همچون اعتقادی ندارند، به عنوان مثال در مورد آزر پدر ابراهیم که قرآن به صراحت او را کافر ذکر کرده است می‌گویند که آیه دربارۀ عموی ابراهیم نازل شده است.

[٣٤٢]- مسلم آن‌ را در (ایمان) و ترمذی در (تفسیر) و احمد آورده‌اند.

[٣٤٣]- تفسیر قمی، ٢/١٤٢، (القصص، ٥٦)، البرهان، ٣/٢٣٠.