دلیل و برهان در تبرئه ابوهریره از بهتان

اعتراض عبدالحسین به حدیث نزول خداوند به آسمان دنیا

در ص ٦٩ عبدالحسین این حدیث را که خداوند در هر شب به آسمان دنیا می‌آید ذکر کرده است، از ابوهریره روایت است که گفت: (پروردگار ما هر بهشت به آسمان دنیا می‌آید تا آن که یک سوم شب باقی می‌ماند آنگاه می‌گوید چه کسی مرا می‌خواند تا دعای او را بپذیرم...)[٢٥٣].

عبدالحسین مثل عادت همیشگی‌اش هیاهو می‌نماید و مردم را در مورد این حدیث دچار تردید و شک می‌کند و می‌گوید: (خداوند از پایین آمدن و بالا رفتن و آمدن و رفتن و حرکت و انتقال و سایر عوارض و حوادث پاک است، سپس می‌گوید: این حدیث و سه حدیث قبل از آن سرچشمه عقیده تجسیم در اسلام هستند، چنان عقیده جسم بودن خدا در عصر جمود فکری عرض اندام کرد و به خاطر همین عقیده و فکر حنابله به انواعی از بدعت‌ها و گمراهی‌ها گرفتار شدند بخصوص ابن تیمیه که در مسجد جامع اموی‌ دمشق در روز جمعه بالای منبر رفت و خطبه گفت آنگاه در میان گفته‌های گمراه‌کننده‌اش گفت: خداوند به آسمان دنیا این طور پایین می‌آید که من از این منبر پایین می‌آیم و آن وقت از پله‌های منبر پایین آمد و به مردم نشان داد که خداوند این طور به صورت حقیقی پایین می‌آید ...).

می‌گویم (مؤلف) حدیث نزول پروردگار به آسمان دنیا مورد اتفاق شیعه و سنی است و این حدیث در کافی آمده است همان کافی که عبدالحسین در کتاب «المراجعات» خود می‌گوید: (کافی قدیمی‌ترین و بزرگترین و بهترین کتا‌ب‌های چهارگانه می‌باشد) این حدیث که عبدالحسین به خاطر آن به ابوهریره اعتراض می‌کند از طریق کسانی که عبدالحسین به عصمت آنها معتقد است روایت شده است و جمعی از محدثین شیعه و ثقات آنها از جمله کلینی و صدوق این حدیث را روایت کرده‌اند.

[٢٥٣]- بخاری و مسلم.