بخش اول: احکام

احکام جمع حکم است، و حکم در اصل معنی لغوی منعی را گویند که به خاطر اصلاح باشد.

و در اصطلاح علمای اصول‌: حکم بر دو نوع است، تکلیفی و وضعی.

حکم تکلیفی عبارت است از «مقتضای خطاب شارع که به جهت طلب یا اختیار به افعال مکلفان تعلق می‌گیرد».

و حکم وضعی عبارت است از‌: «اموری که شرع آن‌ها را سبب یا شرط یا مانع قرار داده است».