مبانی فقه

حرام (محظور)

حرام در لغت چیزی را گویند که از آن جلوگیری شده باشد. و در اصطلاح «فعلی را حرام گویند که شارع به سبب ارتکاب آن عقابی را اشعار کند». و بعضی گویند‌: «حرام چیزی است که ترک آن به قصد اطاعت دارای ثواب، و فعل آن سبب عقاب باشد». مانند‌: کفر، قتل نفس، زنا، غیبت، شرب خمر، خوردن گوشت مردار، نگاه با شهوت به زن بیگانه، کشیدن سیگار و مخدرات، تراشیدن ریش و غیره ...

از حرام یا محظور به نام‌های‌: محرم، معصیت، ذنب (گناه)، قبیح (زشت) و ... تعبیر می‌شود.