شمشیر بران بر اشراک و بدعات دوران

اسوۀ خلیل ÷:

﴿قَدۡ كَانَتۡ لَكُمۡ أُسۡوَةٌ حَسَنَةٞ فِيٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَٱلَّذِينَ مَعَهُۥٓ إِذۡ قَالُواْ لِقَوۡمِهِمۡ إِنَّا بُرَءَٰٓؤُاْ مِنكُمۡ وَمِمَّا تَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ كَفَرۡنَا بِكُمۡ وَبَدَا بَيۡنَنَا وَبَيۡنَكُمُ ٱلۡعَدَٰوَةُ وَٱلۡبَغۡضَآءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤۡمِنُواْ بِٱللَّهِ﴾[الممتحنة: ۴] [۳۹].

امام الموحدین نیز به همان نحو اقرار و اظهارِ برائت و اعلان عداوت و بغضاء با معارضین فرمودند.

[۳۹] ترجمه: «به راستى که برایتان در ابراهیم و آنان که با او همراه بودند، سرمشقى نیکوست- چون به قوم خود گفتند: ما از شما و از آنچه به جاى خدا مى‏پرستید بیزاریم. به شما ناباور شده‏ایم و بین ما و شما براى همیشه دشمنى و کینه پدید آمده است تا اینکه تنها به خداوند ایمان آورید».