شمشیر بران بر اشراک و بدعات دوران

فصل سوم بعضی ازین رسوم آتش بازی و تیراندازی در مواقع عروسی است

درین هم گناه‌های ذیل موجود است. ۱- تضییع مال است که حرمت آن از قرآن ثابت است. ۲- تیراندازی بسا که صورت افتخار اختیار می‌کند و این جرمی دیگر است. ۳- چه بسا که در کنار بازار این کار انجام می‌شود و در آن ظاهر است که احتیاط نیست شاید حیوانی که مال خود یا غیر است ضائع گردد یا کدام انسانی را برسد. ۴- بساست که در نشۀ آن منهمک گشته از نماز یا جماعت باز ماند.

و بعضی ازین رسوم کوتاه‌کردن یا تراشیدن ریش است، و درازکردن بروت و درازکردن موی سر است. کوتاه‌کردن و تراشیدن ریش و درازکردن بروت و موی مثل زنان همه حرامست و چیدن موی از قفا مکروه است.

و بساست که بر ریش می‌خندند و مسخره می‌کنند و داشتن بروت را به طریق افتخار می‌کنند، درین صورت سالم‌ماندن ایمان هم دشوار می‌گردد و تجدید نکاح لازم می‌گردد. و یکی ازین رسوم وسمه ‌زدن ریش‌سفید به وسمه سیاه است که حرام می باشد. در حدیث است آخر زمانه کسانی باشند که چون سینه کبوتر ریش خود سیاه می‌کنند و بوی جنت را هم نمی‌بینند. در ابوداود و نسائی آمده است: این شخص بی‌چاره فریب‌دهنده بیننده بوده و فطرت الهی را تغییر میدهد.

و یکی ازین رسوم گره‌دادن ریش است مثلِ سِکیها. و یکی ازین رسوم تراشیدن موی پیشانی خوردان یا بزرگ سالان است، و یا تراشیدن اطراف سر و موی گذاشتن تنها در وسط آن. یا تراشیدن اطراف سر و گذاشتن موی در اطراف آن اس یا تراشیدن سر و کنار گذاشتن موی در کنار دو گوش است ازین هم جناب رسول مقبول جمنع فرموده اند. (ابوداود).

و یکی از رسوم مروجه درازکردن شلوار یا ازار است مردها آن را پائین‌تر از شتالنگ می گذارند و وسیع و درازکردن آستین و کشاده‌کردن و زیاد بزرگ‌کردن شلوار زنان، و را درازکردن شملۀ دستار مردان است پائین‌تر از نشسته‌گاه و درازکردن قمیص از شتالنگ برای مردان است چنانچه در عرب امروزه مروج است. در بخاری و مسلم است که پیغمبر جفرمودند که: الله تعالی، به جانب شخص که ازار او از شتالنگ پائین‌تر است در روزِ قیامت به نظر رحمت نظر نمی‌کند. و در روایتی از بخاریست که: هر ازار که پائین از شتالنگ باشد در دوزخست. و در حدیثی دیگر حرمت درازکردن همه لباس‌ها موجود است. (ابوداود و نسائی و ابن ماجه روایت کرده اند).

بعضی انسان های کج‌فهم می‌گویند که: درازکردن شلوار و ازار از راه تکبر حرامست و ما از تکبر نمی‌کنیم خوب باید فهمید که این فریب شیطانست، خیر اگر از راه تکبر نیست، پس چرا ترک سنت کرده به اختیار خود این عمل را انجام می‌دهد و از بلندکردن شرمش می‌آید این عملش خود نشانِ تکبر است، تکبر نیتی دیگر نمی‌خواهد که نیتِ تکبر هم بکند. آری اگر نیت هم کرده است دو گناه شدند یکی عزم نیت بر گناه و دوم نفس فعل آن.

دوم این که در احادیث اگر کدام جا قید تکبر آمده است قید اتفاقیست نه قید احترازی که از آن غیر حالت تکبر مستثنی گردد و چونکه اکثر مردمان به همین قصد می‌کنند آنحضرت جاین قید را ذکر فرمود، شرح این مسئله را در پیکار با اسبال ازار [۱۴۶]مطالعه باید کرد.

بعضی دانشمندان و صوفی ها برای اظهار تقوی خود جلو مردم در وقت نماز بلند می‌کنند و خارج از آن احتیاط ندارند، مسلّم است که در نماز گناهش زیاده است، اما خارج از نماز شاید طبق رأی این ها احتیاط از گناه لازم نیست، فقط در نماز است و بس. برین عقل و دانش بباید گریست. و بعضی اصل شلوار را دراز می‌کنند، پس آن را بالا جمع کرده بلند می‌کنند، اینهم در حکم اسبال است، مگر آن که خیاط را گفته بود و او نکرد، و برای خیاط اینچنین لباس دراز دوختن هم روا نیست، این رزق مشتبه است و از خدا باید بترسد، و لباس غیر شرعی ندوزد. و یکی از رسومِ مروجه زیاده کوتاه‌کردن لباس است به نظر شوق و تزیین و یکی از رسوم لباس را به طرز لباس کفار و فساق‌کردنست و غیره و غیره.

و بدترین رسمِ مروج درین زمان کوتاه‌کردن لباس زنان است، و رقیق لباس پوشیدن و شلوار وسیع پوشیدنست، مثلاً اگر زنی نمازخوان تمام عمر با جامه یا پاجامه که لباس کوتاه باشد و یا روسری نازک که جسم و موی سر -اگرچه نصف و ربع گوش- ظاهر باشد و همین را پوشیده نماز خواند چون بمیرد قابل جنازه نیست، گویا او بی‌نماز مرده است، همه نمازهای عمر او برباد اند، و زنی که لباسش چون لباس مردان کوتاه باشد بنابر تشبیه با مردان ملعون است، افسوس و صد افسوس که درین زمانه از عوام گذشته خواص و اهل بیت‌شان نیز ازین بلیات خالی نیستند. خداوند رحم فرماید.

و یکی ازین رسوم مروجه‌داشتن سگ و نهادن عکس و تصویر بدون ‌ضرورت است. در حدیث است که در هر خانه که تصویر و سگ باشد فرشته رحمت در آن خانه داخل نمی‌گردد، مزید تفصیل مسئله تصویر را در تحذیر از احقر مطالعه باید کرد.

یکی از رسوم مروجه اختیارکردن وضع بی‌دین ها و لامذهبان در لباس مثل کوت و پتلون یا طرز نشست و برخاست و سلام و کلام و خورد و نوش یا در حلیه و روش و غیره بی‌ضرورت است مثلا در سلام فقط دست بلندکردن به جز لفظ سلام، و سلام علیکم بغیر الف ولام گفتن در ملکی که شعار قومی همین است، و وقت مصافحه پشت خم‌کردن، تنها به یک دست مصافحه‌کردن و وقت سلام دست به سینه نهاده و وقت وداع خدا حافظ گفتن و غیره و غیره.

چرا که در حدیث آمده است که هرکه خود را به قومی مشابه کند، پس او از همان جماعت است. (مسند احمد و سنن ابوداود).

[۱۴۶] اسبال ازار= پائین گذاشتن شلوار از شتالنگ. [مصحح].