شمشیر بران بر اشراک و بدعات دوران

پهلوی نفی علم غیب از غیر الله اینست:

۱- ﴿قُل لَّا يَعۡلَمُ مَن فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ ٱلۡغَيۡبَ إِلَّا ٱللَّهُ﴾[النمل: ۶۵]. «بگو: هر کس که در آسمانها و زمین است- جز خداوند- غیب نمى‏داند».

۲- ﴿وَعِندَهُۥ مَفَاتِحُ ٱلۡغَيۡبِ لَا يَعۡلَمُهَآ إِلَّا هُوَ﴾[الأنعام: ۵۹]. «و کلیدهاى غیب به نزد اوست. جز او [کسى‏] از آن آگاه نیست».

عموم نفی درین دو آیه واضح و ظاهر است.

و نفی خصوصی از صاحبِ رسالت جاینست:

۳- ﴿قُل لَّآ أَمۡلِكُ لِنَفۡسِي نَفۡعٗا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُۚ وَلَوۡ كُنتُ أَعۡلَمُ ٱلۡغَيۡبَ لَٱسۡتَكۡثَرۡتُ مِنَ ٱلۡخَيۡرِ﴾[الأعراف: ۱۸۸]. «بگو: اختیار سود و زیانى براى خود ندارم، مگر آنچه را خدا بخواهد. و اگر غیب مى‏دانستم، خیر بسیار [براى خود] فراهم مى‏آوردم».

در بیان قیامت و نفی چند علم دیگر:

۴- ﴿إِنَّ ٱللَّهَ عِندَهُۥ عِلۡمُ ٱلسَّاعَةِ﴾[لقمان: ۳۴]. «به راستى دانش [زمان و چگونگى‏] روز قیامت به نزد خداوند است».

۵- ﴿يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡۖ وَلَا يُحِيطُونَ بِشَيۡءٖ مِّنۡ عِلۡمِهِۦٓ إِلَّا بِمَا شَآءَۚ﴾[البقرة: ۲۵۵]. «گذشته و [حال و] آینده آنان را مى‏داند و به چیزى از علم او جز به آنچه خود خواسته است، احاطه نمى‏یابند».

۶- ﴿يَعۡلَمُ مَا بَيۡنَ أَيۡدِيهِمۡ وَمَا خَلۡفَهُمۡ وَلَا يُحِيطُونَ بِهِۦ عِلۡمٗا١١٠﴾[طه: ۱۱۰]. «آینده و گذشته‏شان را مى‏داند و [انسانها] در دانش به او احاطه نیابند».

در این آیات صراحتاً علم غیب را -عموماً و خصوصاً- از غیر خود، به احسنِ وجه نفی فرموده است.

***