از احادیثِ منور اهمیت سنت و فضائل او:
۱- از عرباض بن ساریه سدر حدیثی طویل روایت شده است که صحابه رضوان الله علیهم از آنحضرت گرامی جطلبِ وصیت کردند، فرمودند: «شما را به ترسِ خدا و به شنیدن و اطاعت‌کردن اگرچه غلامی بر شما امیر باشد وصیت می‌کنم، و البته هرکه از شما زنده باشد اختلافی بسیار می‌بیند، پس در آن وقت سنتِ مرا و سنت خلفاء راشدین مهدیین را لازم گرفته و به دندان نواجذ بگیرید و از امورِ نوپیدا دور شوید؛ زیرا که هر امر نوپیدا (در دین) گمراهی است» (رواه ابوداود و ترمذی و ابن ماجه و ابن حبان در صحیح خود، و الترغیب و الترهیب للمنذری، ج ۱، ص ۷۹).
آن را به نواجذ بگیرید: نواجذ دندان های بعد از اضراس را می‌گویند، این کنایه است به اجتهاد و سعی در التزام سنت و حرص بر آن.
۲- از ابوشریح خزاعی سمرویست که رسول خدا جروزی در مجلس ما رسید، پس فرمود: «آیا نیستید شما که گواهی به وحدانیت خدا و رسالت من می‌دهید» گفتند: بلی، فرمود: «این قرآن کناری از او بدستِ خدا است و کناری دیگر بدستِ شما است، پس خوب آن را بگیرید چرا که شما با تمسک به قرآن هرگز گمراه نمی‌گردید و هلاک نمی‌شوید».
(رواه طبرانی در معجم کبیر با اسناد جید – منذری ص ۷۹ ج ۱).
۳- و از جبیر بن مطعم سایضاً مثل روایتِ بالا در کتاب مذکور موجود است.
۴- از ابوسعید خدری سمرویست که پیغمبر خدا جفرمودند: «هرکه روزی پاکیزه (حلال) خورد، و بر سنت عمل کند، و مردمان از اذیتِ او ایمن باشند، او در جنت داخل می‌گردد». (رواه ابن أبی الدنیا فی کتاب الصمت و غیره و الحاکم، منذری ص ۸۰، ج ۱).
۵- و از ابن عباس بمرویست از نبی جکه فرمودند: «هرکه سنت من وقت فساد امتِم چنگ زند، پس او را اجر صد شهید می‌رسد» (بیهقی از حسن بن قتیبه روایت کرده و طبرانی از ابوهریره س. منذری ص ۸۰، ج ۱).
۶- و نیز از او در حدیث خطبۀ حجة الوداع قریب معنی حدیثِ جبیر بن مطعم مرویست.
۷- و از ابن مسعود سمروی است که فرمود: «میانه‌روی در سنت خوبتر است از سعی در بدعت» (رواه حاکم موقوفاً و فرمود اسناد او صحیح به شرط شیخین است).
یعنی اگر کسی منبعِ سنت باشد و در عبادات میانه‌روی می‌کند و زیاده جدیت نمی‌کند بازهم این شخص و عملِ او خوبتر است از عمل آن که در عبادت سعی می‌کند ولی از بدعت نمی‌پرهیزد.
۸- از ابوایوب سمرویست که رسول الله جبیرون آمد و او مرعوب بود، پس فرمود: «اطاعتِ من کنید تا وقتی که در میانِ شما هستم و لازم گیرید کتاب الله را، حلال دانید حلالِ آن را و حرام دانید حرامِ آن را».
(رواه الطبرانی فی الکبیر و روات آن ثقات اند – منذری ج ۱، ص ۸۰).
۹- و از ابن مسعود سمرویست که فرمود: هرآئینه این قرآن شفاعت‌کننده و مشفوع است، هرکه از آن اتباع کند او را به جنت می‌کشد، و هرکه ترکش کند یا از او اعراض کند به قفای خود در دوزخ انداخته می‌شود. (بزار موقوف به ابن مسعود و مرفوع از جابر آن را روایت کرده است، و اسناد مرفوع جید است. منذری ص ۸۰، ج ۱).
انتباه: این نه حدیث به ترجمه نوشتیم که همه در موضوعِ ترغیب به اتباع و تمسک سنت بودند که مدارِ نجات و حفاظتِ ایمان اتباع سنت نبی جاست و بس.
شعر:
مپندار سعدی که راهِ صفا
توان رفت جز در پی مصطفی
عاقلان را یک حدیث کافی است، و احمقان را خرواری کم است.