شمشیر بران بر اشراک و بدعات دوران

اثباتِ اختیار و قدرت اللهأ به آنِ واحد و نفی آنها از غیر او از آثار صحابه و اقوالِ سلف رضوان الله علیهم اجمعین

۱- در روایت متفق علیه از عروه سمرویست که فاروق اعظم سوقت بوسه‌دادن حجرِ اسود فرمودند: «إِنِّى لَأَعْلَمُ أَنَّكَ حَجَرٌ لاَ تَضُرُّ وَلاَ تَنْفَعُ، وَلَوْلاَ أَنِّى رَأَيْتُ رسول اللّه جيُقَبِّلُكَ مَا قَبَّلْتُكَ». «من خوب می‌دانم تو سنگی هستی؛ زیان و نفع رسانده نمی‌توانی، و اگر من ندیده بودم که رسول الله جتو را بوسیده اند من هر گز تو را نمی‌بوسیدم».

علامه سیوطی /بحواله دار قطنی این قول را از صدیق اکبر سروایت کرده است. باید دید که حجر اسود یمین الله در زمین و از شعائرِ اسلام بوده و بوسه‌دادن هم از سنت ثابت است و شیخین بمحض برای دفع وهم بعض اشخاص که شاید در وهم کسی بیاید که این تعظیم محض برای ذات آن یا به اُمید نفعی و دفع ضرریست این چنین اعلان در مجمع عام فرمودند. ایشان حکیم اسلام بودند معالجه به طریق حفظ ما تقدّم می‌کردند تا کسی را این وهم پیدا نگردد.