شمشیر بران بر اشراک و بدعات دوران

فهرست کتاب

اقوال فقهاء اسلام در نفی علم غیب از غیر الله و فتوی کفر بر مدعی و مُصدقِ آن

اقوال فقهاء اسلام در نفی علم غیب از غیر الله و فتوی کفر بر مدعی و مُصدقِ آن

در فتاوی قاضیخان ج ۱ کتاب النکاح می‌نویسد در موضوع گواه‌کردن خدا و رسول در عقد ازدواج: «وبعضهم جعلوا ذلك كفرا لأنه يعتقد أن الرسول جيعلم الغيب وهو كفر». «برخی از علماء این را کفر دانسته اند؛ زیرا او (گوینده) اعتقاد دارد که پیامبر جغیب را می داند، و این اعتقاد کفر است».

و در بحر الرائق ج ۵ ص ۱۶ می‌نویسد: «لو تزوج بشهادة الله ورسوله لا ينعقد النكاح ويكفر لاعتقاده أنه جيعلم الغيب». «اگر به شهادت الله و رسول او ازدواج کرد، عقد نکاح درست نمی‌شود و فرد کافر می‌شود؛ زیرا او اعتقاد نموده که پیامبر جغیب را می‌داند». در فتاوی عالمگیری [۶۴]ج ۲، ص ۴۱۲ همچنین نوشته است.

و نیز صاحب هدایه [۶۵]در تجنیس ص ۲۹۷، و در خلاصة الفتاوی ج ۴ ص ۳۵۴ و در فصول عمادیه ص ۶۴ و در بزازیه ص ۳۲۵ و علامه عینی [۶۶]در عمدة ج ۱۱ ص ۵۳ و در مسائره ج ۲ ص ۸۸ و در شامی [۶۷]ج ۵ ص ۳۰۶ و در مالا بُدّ منه ص ۱۷۶ بلکه تمام فقهاء قولاً و تحریراً اتفاق دارند بر کفر معتقد و مصدق علم غیب به غیر الله.

مصدقینِ کاهنان و نجومیان و رمّالان هم به اتفاق فقهاء و محدثین کافر‌ند.

تبصره: اینجا سوالی پیدا می‌گردد که مسئله علم غیب با اینقدر وضاحت چگونه و از کجا و به چه علت بر بعضی امت مشتبه گردیده و مروج گردید؟.

جواب این است که این عقیده بعد مدتی اولاً در رافضی‌ها مروج شده، بعداً بعض سُنیانِ ساده‌لوح هم نقل کرده رواج دادند؛ زیرا که رافضی عقیده دارد که امام همۀ امور دنیا و آخرت حتی که شمارۀ ریگ های بیابان‌ و قطره های آب و ورقِ اشجار را می‌داند.

غنیة الطالبین ج ۱ فصل الرافضة از شیخ عبدالقادر الجیلانی

و تاریخ الخلفاء سیوطی، حالات خلیفه ناصرالدین.

[۶۴] فتاوای عالمگیری = از مشهور ترین و موثق ترین کتب فتوا در مذهب حنفی که جمع غفیری از علماء در زمان پادشاهی اورنگ زیب عالمگیر (فرزند شاهجهان) بر شبه قاره ی هند، آن را ترتیب دادند. [مُصحح]. [۶۵] صاحب هدایه = علامه برهان الدین علی بن ابوبکر مرغینانی فرغانی از اکابر فقهای حنفیه؛ در سال ۵۳۰ هجری متولد شده و در سال ۵۹۳ هجری در گذشت. برای تفصیل بیشتر به: الأعلام للزرکلی ۲/ ۶۶۰ مراجعه شود. [مُصحح]. [۶۶] محمود بن احمد عینی در هفدهم رمضان المبارک سال: ۷۶۲ هجری در حلب تولد شده و در چهارم ماه ذوالحجه سال ۸۵۵ هجری در قاهره وفات یافت. صاحب تألیفات نافع و بسیار بوده که از جمله می توان از: عمدة القاری شرح صحیح البخاری نام برد. [مُصحح]. [۶۷] اشاره به کتاب: رد المحتار على الدر المختار شرح تنویر الأبصار تألیف محمد أمین بن عمر مشهور به ابن عابدین شامی حنفی. [مُصحح] .