شمشیر بران بر اشراک و بدعات دوران

فهرست کتاب

فصل هفتم در بیان بدعاتِ رمضان

فصل هفتم در بیان بدعاتِ رمضان

۱- حافظ قرآن در رمضان مبارک شتاب‌خواندن و ختم‌کردن یا بسیار ختم خواندن را با سرعت و شتاب کمال و افتخار بس بزرگ می‌داند، در این شتاب بسا است که چنان غلطی می‌شود که نماز فاسد می‌گردد و او بیدار نیست، یا که ترتیل که فرض است بالکل متروک می‌گردد این خود گناهی مستقل است چه جائی که مقصد افتخار و نمود باشد، اگرچه تخفیف هم در نظر گیرد ولی ملاحظۀ ترتیل هم بکند.

۲- مُزدگرفتن حفاظ بر ختم قرآن یا از قرائن معلوم باشد که مزد می‌دهند و اگر نه حافظ نزد ایشان نمی‌نشیند، پس معروف هم کالمشروط است و حرام.

۳- ختم شبینه که در آن محض ریا و افتخار در نظر است و ملاحظۀ حروف و ترتیل اصلاً نیست.

۴- بعضی جا در میان تراویح صلوات بر محمد رواج دارد، این بدعت است.

۵- بعد از هر تراویح دعاخواندن بدعت است.

۶- در میانِ تراویح و وتر التزام دعا به اجتماع بدعت است.

۷- در بعض جا بعد نماز عشاء و تراویح در مساجد نفل به جماعت می‌خوانند یا قضای عمری به جماعت می‌خوانند بدعت است و مکروه.

۸- در بعض جا بعد تراویح افرادی چند حلقه بسته می‌نشینند و هریک، یک قرآنکریم در دست خود گرفته و دوره می‌کنند، یعنی یک نفر یک رکوع می‌خواند، دوباره دوم همینطور تا آخر این هم بدعت است.

۹- چون امام شروع قرائت می‌کند بعض اشخاص نشسته سخن می‌کنند تا این که امام به رکوع برود، شریک شده رکوع می‌کنند، این خیلی بد و بی‌ادبی با قرآن و نماز است به همراه امام شروع کند.

۱۰- بسا اوقات حافظ از خارج نماز، حافظِ نماز را فتح و لقمه می‌دهد، این نزد بعضی مفسدِ نماز است.

۱۱- بعض جا بعد نمازِ وتر در رمضان و غیره یا در صبح حلقۀ ذکر جهریه منعقد می‌شود نزد احناف بدعت است.

۱۲- آن شب که ختم قرآن می‌گردد شیرینی و غیره تقسیم می‌شود، این عمل بدعت است.

۱۳- در مساجد شب ختم قرآن مقدس یا عموم رمضان یا عموم اوقات در بعض جا چند برق یا چراغ روشن می‌کنند، درین امر چند مکروه جمع می‌گردد: ۱- اسراف. ۲- افتخار و ریا. ۳- مسجد یک تماشه‌گاه می‌گردد، عبادتگاه را تماشاکردن خیلی بد است. ۴- توجه نمازیها به آن طرف متوجه شده از خشوع غفلت می‌کنند.

۱۴- در بعض جا در شب قدر مردمان به اجتماع در مساجد اهتمامِ احیاء لیلة القدر می‌کنند و آنجا اکل و شرب و گاهی گفتگو می‌گردد، این هم بدعت و مکروه است.

۱۵- رسم روزه کشائی بدعت است، آن اینست که چون بچه اول روز روزه داشت و افطار کرد در گردنِ او عقد می‌اندازند و چیزی پخته تقسیم می‌کنند.

۱۶- در جمعه اخیر رمضان در خطبه الوداع و الفراق خواندن بدعت است.

۱۷- در جمعۀ اخیر رمضان قضای عمری به التزام جماعت خواندن بدعت است.