۲۷۴- باب: نهی از شماتت مسلمان و اظهار شادی در گرفتاری‌ها و مشکلاتش
الله متعال می‌فرماید:
﴿إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ إِخۡوَةٞ﴾[الحجرات: ١٠]
جز این نیست که مؤمنان با هم برادرند.
و می‌فرماید:
﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ يُحِبُّونَ أَن تَشِيعَ ٱلۡفَٰحِشَةُ فِي ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِيمٞ فِي ٱلدُّنۡيَا وَٱلۡأٓخِرَةِ﴾[النور : ١٩]
به‌راستی آنان که دوست دارند کارهای خیلی زشت در میان مؤمنان شایع شود، عذاب دردناکی در دنیا و آخرت خواهند داشت.
۱۵۸۵- وعَن وَائِلَةَ بن الأسقعِس قَالَ: قَالَ رسول اللهج: «لا تُظْهِرِ الشَّمَاتَةَ لأَخِيكَ فَيَرْحَمَهُ اللهُ وَيَبْتَلِيكَ».[و ترمذی ضمن روایت این حدیث گفته است: حدیثی حسن می‌باشد.] [ ضعیف است؛ ضعیف الجامع، ش: ۶۲۴۵؛ و ضعیف الترمذی، از آلبانی/، ش: ۴۵۰.]
ترجمه: واثله بن اسقعسمی‌گوید: رسول‌اللهجفرمود: «برای ناراحتی و گرفتاریِ برادر مسلمانت اظهار شادی نکن که الله بر او رحم می‌کند (و او را از غم و غصه رهایی می‌بخشد) و تو را گرفتار می‌گرداند».
[نووی:] در این‌باره حدیث ابوهریرهسکه در باب پیشین گذشت، صادق است: «كُلُّ المُسْلِمِ عَلَى المُسْلِمِ حَرَامٌ[: دَمُهُ، وَعِرْضُهُ، وَمَالُهُ]»؛ [ ر.ک: حدیث شماره‌ی ۱۵۷۸.] یعنی: «آبرو، مال و خون (=جانِ) هر مسلمانی بر سایر مسلمانان، حرام است».
***