۲۹۷- باب: نهی از کَندن موهای سفیدِ ریش و سر و دیگر موهای سفید؛ و نیز نهی نوجوان تازه‌بالغ از کندن موهای تازه‌روییده‌ی ریش خود
۱۶۵۵- عن عمرو بن شعيب عن أبيهِ عن جَدِّهِسعَنِ النَّبِيِّجقال: «لا تَنْتِفُوا الشَّيْبَ؛ فَإنَّهُ نُورُ المُسْلِمِ يَوْمَ القِيَامَةِ».[روایت ابوداود، ترمذی و نسائی با سندهای حسن؛ ترمذی، این حدیث را حسن دانسته است.] [ صحیح الجامع، ش: ۷۴۶۳؛ و صحیح أبی داود، از آلبانی/، ش: ۳۵۳۹؛ آلبانی این حدیث را در مشکاۀ المصابیح، ش: ۴۴۵۸ صحیح دانسته است.]
ترجمه: از عمرو بن شعیب از پدرش از پدربزرگش روایت است که پیامبرجفرمود: «موهای سفیدِ (سر و صورت) را نَکَنید؛ زیرا نورِ مسلمان در روز قیامت است».
۱۶۵۶- وعن عائشةَل قالت: قال رسولُ اللهِج: «مَنْ عَمِلَ عَمَلاً لَيْسَ علَيْهِ أمْرُنَا فَهُوَ رَدٌّ».[روایت مسلم] [ صحیح مسلم، ش: ۱۷۱؛ [این حدیث پیش‌تر به‌شماره‌ی ۱۷۳ گذشت. (مترجم] ]
ترجمه: عایشهلمی‌گوید: رسول‌اللهجفرمود: «هرکس عملی انجام دهد که امر (دین) ما بر آن نیست، عملش مردود است».
***