۳۴۹- باب: شدت تحریم گریختنِ برده از آقایش
۱۷۷۷- عن جريرٍس قَالَ: قَالَ رسولُ اللهِج: «أَيُّمَا عَبْدٍ أَبَقَ، فَقَدْ بَرِئَتْ مِنْهُ الذِّمَّةُ».[روايت مسلم] [ صحیح مسلم، ش: ۶۹.]
ترجمه: جریرسمی‌گوید: رسول‌اللهجفرمود: «هر برده‌ای فرار کند، حرمت و امان ایمانی‌اش از او زایل می‌شود». [ یعنی برده‌ای که از آقایش می‌گریزد، همانندِ کفار می‌گردد که از جهت نداشتنِ ایمان، حرمت و امان ندارند؛ قابل یادآوری‌ست که این، از جهت تغلیظ و بیانِ شدت این گناه است؛ و گرنه، گریختن برده از آقایش کفر نمی‌باشد؛ مگر آن‌که این عملِ حرام را حلال بداند. [مترجم]]
۱۷۷۸- وعنه عَنِ النَّبِيِّج: «إِذَا أَبَقَ العَبْدُ، لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلاَةٌ».[روايت مسلم] [ صحیح مسلم، ش: ۶۹.]
وفي روايةٍ: «فَقَدْ كَفَرَ».
ترجمه: جریرسمی‌گوید: پیامبرجفرمود: «هرگاه برده فرار کند، نمازش قبول نمی‌شود».
و در روایتی آمده است: «کافر می‌گردد».