۳۲۷- نهی از گفتار و کردار ناپسند و بدزبانی
۱۷۴۳- وعن ابن مسعودٍس قَالَ: قَالَ رسُولُ اللهج: «لَيْسَ المُؤْمِنُ بالطَّعَّانِ، وَلا اللَّعَّانِ، وَلا الفَاحِشِ، وَلا البَذِيِّ».[ترمذی ضمن روایت این حدیث گفته است: حدیثی حسن می‌باشد.] [ صحیح الجامع، ش: ۵۳۸۱؛ و السلسلة الصحیحة، ش: ۳۲۰؛ و صحیح الترمذی، از آلبانی/، ش: ۱۶۱۰. [این حدیث پیش‌تر به‌شماره‌ی ۱۵۶۳ گذشت. (مترجم] ]
ترجمه: ابن‌مسعودسمی‌گوید: رسول‌اللهجفرمود: «مومن طعنه‌زن، لعنت‌كننده، بددهن و بدرفتار (و بی‌شرم) نیست».
۱۷۴۴- وعن أنسٍس قالَ: قالَ رسولُ اللهِج: «مَا كَانَ الفُحْشُ فِي شَيْءٍ إلاَّ شَانَهُ، وَمَا كَانَ الحَيَاءُ فِي شَيْءٍ إلا زَانَهُ».[ترمذی ضمن روایت این حدیث گفته است: حدیثی حسن می‌باشد.] [ صحیح الجامع، ش: ۵۶۵۵؛ و صحیح الترمذی، از آلبانی/، ش: ۱۶۰۷.]
ترجمه: انسسمی‌گوید: رسول‌اللهجفرمود: «بدگفتاری و بی‌ادبی در هر چیزی باشد، آن را زشت و معیوب می‌گرداند و شرم و حیا در هر چیزی باشد، به آن زینت می‌بخشد».