۳۴۶- حرام بودن روزه‌ی وصال یا به‌هم‌پیوسته؛ بدین‌سان که کسی دو روز پیاپی یا بیش‌تر، روزه بگیرد و در میان آن‌ها چیزی نخورد و نیاشامد
۱۷۷۳- عن أَبي هريرة وعائشةب أنَّ النَّبِيَّج نَهَى عَنِ الوِصَالِ. [متفقٌ عليه] [ حدیث ابوهریرهس: صحیح بخاری، ش: ۱۹۶۵؛ و صحیح مسلم، ش: ۱۱۰۳؛ اما حدیث عایشهل: صحیح بخاری، ش: ۱۹۶۴؛ و صحیح مسلم، ش: ۱۱۰۵. [حدیث عایشهلپیش‌تر به‌شماره‌ی ۲۳۵ گذشت. (مترجم] ]
ترجمه: ابوهریره و عایشهبمی‌گویند: پیامبرجاز روزه‌ی «وصال»- یعنی روزه گرفتن دو روز پیاپی یا بیش‌تر، بدون افطار یا خوردن چیزی- منع فرمود.
۱۷۷۴- وعن ابن عمرَب قَالَ: نَهَى رسُولُ اللهِج عَنِ الوِصَالِ. قالوا: إنَّكَ تُواصِلُ؟ قَالَ: «إنِّي لَسْتُ مِثْلَكُمْ، إنِّي أُطْعَمُ وَأُسْقَى».[متفقٌ عليه؛ این، لفظ بخاری‌ست.] [ صحیح بخاری، ش: ۱۹۶۲؛ و صحیح مسلم، ش: ۱۱۰۲.]
ترجمه: ابن‌عمربمی‌گوید: رسول‌اللهجاز روزه‌ی «وصال»- یعنی روزه گرفتن دو روز پیاپی یا بیش‌تر، بدون افطار یا خوردن چیزی- منع فرمود. اصحابشعرض کردند: شما، خود روزه‌ی «وصال» می‌گیرید؟ فرمود: «من با شما فرق دارم؛ به من آب و غذا داده می‌شود». [ نووی/ذیل حدیث شماره‌ی ۲۳۵ می‌گوید: معنایش این است که پروردگارم به من قدرتِ شخصی را می‌دهد که می‌خورد و می‌آشامد. [مترجم]]