شرح ریاض الصالحین - جلد ششم

۳۳۵- باب: حرام بودن سر باز زدن زن از هم‌خوابی با شوهرش، آن‌گاه که او را بدین منظور فرا می‌خواند؛ مگر آن‌که عذری شرعی داشته باشد

۱۷۵۸- عن أَبي هريرةَس قَالَ: قَالَ رسولُ اللهج: «إِذَا دَعَا الرَّجُلُ امْرَأتَهُ إِلَى فِرَاشِهِ فَأبَتْ، فَبَاتَ غَضْبَانَ عَلَيْهَا، لَعَنَتْهَا المَلاَئِكَةُ حَتَّى تُصْبحَ».[متفق علیه] [ صحیح بخاری، ش: ۳۲۳۷؛ و صحیح مسلم، ۱۴۳۶. [این حدیث پیش‌تر به شماره‌ی ۲۸۶ گذشت. (مترجم] ]

وفي روايةٍ: «حَتَّى تَرْجعَ».

ترجمه: ابوهریرهسمی‌گوید: رسول‌اللهجفرمود: «هرگاه مرد، زنش را به بستر خود فرابخواند و زن به بستر شوهرش نرود و مرد، شب را در حال خشم (نارضایتی) از همسرش سپری کند، فرشتگان آن زن را تا صبح لعنت می‌کنند».

و در روایتی دیگر آمده است: «تا آن‌که زن- به بستر شوهرش- برگردد».