شمش هفتم: برای خودت کاخی در بهشت بساز
أطعت مطامعي فاستعبدتني
و لو أني قنعت لكنت حرّا
«از امیال و آرزوهایم پیروی کردم؛ پس امیال و آرزوهایم، مرا برده خویش کرد و اگر قناعت میورزیدم، آزاد میبودم».
خواهرم! نگاه کن که نسلهای زیادی از دنیا رفتهاند؛ آیا آنها، ثروت و دارایی، کاخها و مقام و جایگاهشان را همراه خود بردهاند؟ آیا آنان به همراه طلاها و نقرههایشان دفن شدهاند؟ آیا به همراه ماشینها و هواپیماهای خود به جهان آخرت رفتهاند؟ خیر...! حتی لباس و پوشاکشان را از تنشان درآوردهاند و آنها را فقط با کفن، در قبر گذاشتهاند! از هریک از آنها در قبر پرسیده شده که پروردگارت کیست؟ پیامبرت کیست؟ و دینت چیست؟ پس خواهرم! خودت را برای آن روز آماده کن و برای کالا و ثروت دنیا تأسف و غم مخور؛ زیرا دارایی و ثروت دنیا، از بین رفتنی و کم ارزش است و تنها چیزی که باقی میماند، عمل صالح میباشد.
خداوند متعال میفرماید: ﴿مَنۡ عَمِلَ صَٰلِحٗا مِّن ذَكَرٍ أَوۡ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤۡمِنٞ فَلَنُحۡيِيَنَّهُۥ حَيَوٰةٗ طَيِّبَةٗۖ وَلَنَجۡزِيَنَّهُمۡ أَجۡرَهُم بِأَحۡسَنِ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ٩٧﴾[النحل: ۹۷]. «هر مرد و زنی از شما کار شایسته بکند در حالی که مؤمن باشد، به او زندگی پاکیزهای میبخشیم و پاداش کارهایی را که میکردهاند به بهترین صورت میدهیم».
تابش نور: بیماری، پیامی است که مژدهای با خود دارد و تندرستی، زیور با ارزش و گرانبهایی میباشد.
درخشش نور: خدایا! هیچ معبود به حقّی جز تو نیست، تو پاک و منزّهی و من از ستمگران بودهام.