مرجان ششم: مصیبت‌ها، گنج‌های خوبی‌ها هستند
أنظري للروض بسّاماً غدا
ينشد الطير به مـا يطرب
«باغ را ببین که روزش را شاد آغاز کرده است و پرندگان، در آن نغمه سر می‌دهند».
ام‌علاءلمی‌گوید: بیمار بودم؛ پیامبرخدا جبه عیادتم آمد و فرمود: «مژده باد تو را ای ام‌‌علاء، زیرا بیماری مسلمان، سبب می‌شود تا خداوند گناهان او را بزداید و بیامرزد چنان‌که آتش نقره را ناب و خالص می‌گرداند و ناخالصی‌ها را از آن دور می‌نماید».
این، بدین‌معنا نیست که ما، میکروب بیماری‌ها را در بدن خود پرورش دهیم به بهانه‌ی اینکه بیماری، گناهان را می‌زداید، به معالجه و مداوای خود اقدام نکنیم؛ بلکه فرد باید به دنبال بهبودی و معالجه‌ی خویش باشد و در ضمن به هنگام بیماری‌ها چنان نگاه کند که پس‌اندازی از نیکی‌هاست که در نامه‌ی اعمال او ذخیره می‌شود. این، همان مفهومی است که ام‌علاءلزن نیکوکار، به ما می‌آموزد.
زن باید به هنگام از دست دادن همسر و فرزند، شکیبا باشد؛ در حدیث آمده است: «هرگاه خداوند، عزیز بنده‌اش را از دستش بگیرد و آن بنده، صبر و شکیبایی کند، خداوند، برای او پاداشی جز بهشت را نمی‌پسندد».
اگر زن شوهرش را از دست می‌دهد، باید بداند که شوهر او، بنده‌ی خدا بوده و خداوند، بنده‌اش را پس گرفته به آن مستحق‌تر است؛ پس وقتی زن می‌گوید: شوهرم یا فرزندم! خداوند آفریننده؛ می‌گوید: بنده‌ام و من، از دیگران به او مستحق‌ترم، پس شوهر و فرزند و برادر و پدر و همسر، امانت هستند.
و ما المال والأهلون إلا ودائع
و لابد يوماً أن تردّ الودائـــع
مال و خانواده، امانت‌هایی بیش نیستند؛ قطعاً روزی باید امانت‌ها، پس داده شوند.
تابش نور: از طاعون ناسزاگویی فرار کن.
درخشش نور: آنان که رحم می‌کنند، خداوند رحمان، بر آنها رحم می‌نماید.