یاقوت سوم: اخلاق خوب، باغ و بستان دل است
أعلّل النفس بالآمال أرقبها
ما أضيق العيش لولا فسحة الأمل
«دل خود را با آرزوها و امیدها خوش میکنم؛ اگر امید و آرزویی وجود نداشت، زندگی چقدر تنگ و سخت بود».
مردم، آیینهی انسان هستند؛ اگر با آنها با اخلاقی خوب رفتار کند، آنان نیز با او با اخلاق خوب رفتار مینمایند، بدینترتیب خاطر انسان، آرام میشود و راحت میگردد و احساس میکند که در جامعهای پر مهر و محبت زندگی میکند.
اگر انسان، بداخلاق و تندخو باشد، در مقابل، مردم نیز با اخلاق بد و تندخویی با او رفتار مینمایند؛ لذا هرکس به مردم احترام نگذارد، مردم هم به او احترام نمیگذارند. انسان خوشاخلاق به آرامش نزدیکتر است و از اضطراب و مسایل ناراحتکننده دور میباشد. گفتنی است: اخلاق خوب، عبادت است و اسلام، خیلی زیاد به آن تأکید کرده است، خداوند میفرماید:
﴿خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ١٩٩﴾[الأعراف: ۱۹۹]. «عفو را پیشه کن و امر به معروف نما و از جاهلان رویگردان باش».
و خداوند در توصیف پیامبرش میگوید: ﴿فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ١٥٩﴾[آل عمران: ۱۵۹]. «به مرحمت خداوند برای آنان نرم شدی و اگر درشتخو و سنگدل بودی، از پیرامون تو پراکنده میشدند؛ پس آنان را ببخش و برای آنان طلب آمرزش کن و در کارها با آنان مشورت نما؛ پس هرگاه تصمیم گرفتی بر خدا توکل کن؛ بیگمان خدا توکلکنندگان را دوست دارد».
پیامبرخدا جفرمود: «پسندیدهترین شما، نزد من کسانی هستند که اخلاق آنها از دیگران بهتر باشد، آنان که آغوش مهر میگشایند، دیگران را دوست میدارند و با آنها دوست میشوند. و ناپسندترین شما نزد من، کسانی هستند که سخنچینی میکنند و دوستان را از هم جدا مینمایند و درصدد عیبجویی از دیگران میباشند».
تابش نور: تردید و ناامیدی و تکاپو پیرامون مشکل، بدون داشتن آرزو و امید، به شکست روحی انسان میانجامد.
درخشش نور: خداوند، به هیچ کس جز به اندازهی تواناییش، تکلیف نمیدهد.