لؤلؤ چهارم: هرگاه به تنگ آمدی، به خداوند دانای غیبها پناه ببر
إذا ضاق بك الأمر
ففكر في ألم نشرح
هرگاه کار، برایت دشوار و سخت شد، در سورهی انشراح فکر کن».
ابن جوزی میگوید: «مشکلی برایم پیش آمد که به سبب آن همواره غمگین بودم؛ برای رهایی از این غم خیلی فکر میکردم و به هر چاره و راه حلی میاندیشیدم، اما راهی برای رهایی نیافتم تا آن که چشمم به این آیه افتاد: ﴿وَمَن يَتَّقِ ٱللَّهَ يَجۡعَل لَّهُۥ مَخۡرَجٗا﴾[الطلاق: ۲]. «هرکس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه برونرفتی برای او قرار میدهد».
ابنجوزی میافزاید: «آنگاه دانستم که تقوا، سبب رهایی از هر غم و اندوهی است؛ لذا تصمیم گرفتم تقوای الهی پیشه کنم و بدینسان راه رهایی از غم را یافتم...».
من (مؤلف) میگویم: از نگاه خردمندان، تقوا، هر چیزی است؛ از این رو سبب هر عذاب، گناه و معصیت است و توبه و ندامت، سبب رفع آن عذاب میباشد. بنابراین ناراحتی و اندوه و رنج، سزای کارهایی است که انجام میدهند؛از قبیل کوتاهی در نماز، یا غیبت مسلمان، سستی در امر حجاب و یا ارتکاب امور حرام و ناجایز. هرکس با شیوه و آیین الهی مخالفت کند، باید تاوان کوتاهی و بیتوجهیاش را بپردازد. کسی که سعادت و خوشبختی را آفریده، خداوند بخشنده و مهربان است؛ پس تو چرا سعادت را از کسی جز او میخواهی؟ اگر سعادت به دست انسانها بود، نباید با این همه ادعایی که انسانها دارند، روی زمین هیچ محروم و غمگین و اندوهگینی باقی میماند.
تابش نور: از فکرکردن به هر وضعیت نا امیدکنندهای بپرهیز و آن را به فراموشی بسپار، فقط به موفقیت بیندیش؛ آن وقت امکان ندارد شکست بخوری.
درخشش نور: خدای متعال: من نزد گمانی هستم که بندهام به من دارد.