مروارید سوم: آیا خداوند بیش از دیگران سزاوار قدردانی و شکرگزاری نیست؟
و لا همّ إلا سوف يفتح قفله
ولا حال إلا للفتي بعدها حال
«هیچ غم و اندوهی نیست مگر آن‌که قفل آن باز می‌شود و هیچ حالتی نیست مگر آن‌که انسان بعد از آن حالتی دیگر می‌یابد».
شکرگزاری خدا، زیباترین و ساده‌ترین نسخه برای سعادت و آرامش اعصاب است؛ چون وقتی شکر پروردگارت را ادا می‌کنی، نعمت‌های او را به خاطر می‌آوری و می‌دانی که از نعمت‌های زیادی برخورداری. یکی از سلف صالح می‌گوید: «هرگاه اراده کردی که نعمت‌های الهی را در حق خود، به یاد آوری، چشمانت را ببند» و به نعمتهایی از قبیل شنوایی و بینایی و عقل ودین و فرزند و روزی و رزقی که خداوند به تو ارزانی کرده، نگاه کن. بعضی از زنان، نعمتهایی را که از آن بهره‌مند هستند، ناچیز می‌دانند؛ اما اگر به زنان فقیر و تهیدست و بیمار و آواره و مصیبت‌زده بنگرند، خدا را به خاطر نعمتهایی که به آن‌ها داده، ستایش خواهند کرد؛ یا زیر درختی در صحرا زندگی کنند، پس خواهرم! خدا را به خاطر این نعمت‌ها ستایش کن و خودت را با زنانی مقایسه کن که بیمارند یا عقل یا شنوایی و یا فرزندانشان را از دست داده‌اند؛ چنین زنانی در دنیا زیادند.
تابش نور: با گفتن سخنی خوب و آرام‌بخش، دل سوخته‌ی زنان داغدیده، را سرد کن و با صدقه‌ای اشک بینوایان را پاک نما.
درخشش نور: همیشه یک حالت، باقی نمی‌ماند.