طلای ششم: خانه‌ات سرزمین عزّت و محبت است.
قل هو الرحمان آمنا به
واتبعنا هادياً من يثرب
«بگو به خداوند رحمان ایمان آورده و از هدایت‌گر یثربی پیروی نموده‌ایم».
ای خواهر محترم! جز برای کار مهمی از خانه‌ات بیرون نرو؛ زیرا خانه‌ات راز سعادت توست: ﴿وَقَرۡنَ فِي بُيُوتِكُنَّ﴾[الأحزاب: ۳۳]. «و در خانه‌هایتان بمانید». بنابراین خواهرم! در خانه‌ات می‌توانی طعم سعادت را بچشی. شرافت و وقار و متانت خویش را حفظ کنی. این، از زبونی و خواری زن است که بدون ضرورت، به بازار برود و در جستجوی مدها و لباس‌های جدید، برآید و از مغاره‌ای به مغازه دیگر برود و یافتن مدهای جدید و کمیاب، دغدغه‌اش باشد؛ قطعاً چنین زنی، هیچ‌گونه دغدغه‌ی دینی و رسالت دعوت‌گرانه ندارد، و هیچ همتی در او برای فراگرفتن دانش و فرهنگ و معرفت یافت نمی‌شود؛ بلکه چنین زنی اسرافکار و پر‌خرج است و فقط به خوراک و پوشاک می‌اندیشد.
بنابراین خواهرم! از بیرون آمدن غیر ضروری از خانه، بپرهیز زیرا خانه، جایگاه شادمانی و محل امنیت و آرامش و انس گرفتن است، و با ماندن در خانه، از شرّ مردم در امان خواهی بود. پس خانه‌ات را کانون محبت بگردان.
تابش نور: رنج‌ها و ناراحتی‌هایت را فقط با کسانی در میان بگذار که با فکر و سخنشان زمینه‌ی سعادت و رستگاریت را فراهم می‌کنند.
درخشش نور: شگفتا از کار مؤمن که همه‌اش، به خیر اوست.