گوهر پنجم: بیکاری، زشتی میآفریند
ما كلّ ما يتمني المرء يدركه
تجري الرياح بما لا تشتهي السفن
«چنین نیست که انسان به همهی آرزوهایش برسد و بلکه بادها برخلاف میل کشتیها میوزند».
در آغوش بیکاری هزاران زشتی پدید میآید و میکروبهای نابودی قوت میگیرند، از آنجا که کار، رسالت افراد زنده است، پس افراد بیکار، در حقیقت مردهاند.
دنیا وزندگی ما، مزرعهی آخرت است؛ لذا افراد تنبلی که در این دنیا به کار و تلاش برای آخرت تن نمیدهند، آن جهان، تهیدست و مستمند حشر میشوند و چیزی جز هلاکت و زیانمندی، عایدشان نمیگردد.
پیامبر جگوشزد مینماید که هزاران انسان، از نعمت تندرستی و اوقات فراغتی که به آنها داده شده، غافل هستند؛ چنانکه میفرماید: «دو نعمت هستند که بسیاری از مردم در مورد آنها فریب میخورد و دچار زیان میشوند تندرستی و وقت».
آری... چه بسا افراد سالمی که در زندگی، حیران و سرگردان هستند و هدف و آرمانی ندارند که آنها را به پیش ببرد؛ آنان، کاری ندارند که بدان مشغول شوند و از رسالتی که برای موفقیت آن، عمر خود را صرف نمایند، بیبهرهاند. آیا مردم برای همین آفریده شدهاند؟ هرگز نه؛ خداوند متعال، میفرماید: ﴿أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ١١٥﴾[المؤمنون: ۱۱۵]. «آیا چنین پنداشتهاید که ما شما را بیهوده آفریدهایم و شما به سوی ما باز نمیگردید؟».
زندگی و زمین و آسمان و مافیها، بهحق آفریده شده است؛ انسان، در این جهان باید این حق را بشناسد و با آن زندگی کند. اما انسانی که در لاک تنگ شهوتهایش پنهان میشود وخود را در حدود آن مخفی مینماید و همه چیز را فراموش میکند، به راستی که بد جایگاهی را برای حال و آیندهی خود انتخاب کرده است!
تابش نور: همواره در ذهن خود موفقیت را تصور کن و بگذار سیمای موفقیت در ذهن تو ترسیم شود.
درخشش نور: و از جایی به او روزی میدهد که گمان نمیبرد.