طلای چهارم: دعا، بلا را رفع می‌کند
قد ينعم الله بالبلوي و إن عظمت
يبتلي الله بعض القوم بالنعم
«گاهی خداوند بلا را هرچند بزرگ باشد، سبب نعمت قرار می‌دهد و برخی از مردم را با نعمت‌هایش می‌آزماید».
دوست عبادت‌گزار و صالحی دارم که همسرش سرطان داشت و از او، دارای سه پسر بود. به خاطر بیماری همسرش، دنیا بر او تنگ آمد و جهان، در مقابل چشمانش تاریک گردید. یکی از علما، او را راهنمایی کرد که شب‌ها برای نماز بیدار شود و در سحرگاه دعا و استغفار نماید و به همسرش آب زمزم بدهد؛ او، به این اعمال ادامه داد؛ خداوند به او توفیق داد که ضمن دعا، همسرش را با آب زمزم بشوید و همراه او از نماز صبح تا طلوع خورشید و از مغرب تا عشاء بنشیند و با هم از خدا، طلب آمرزش کنند. بدین ترتیب خداوند، بیماری او را شفا بخشید و به او پوست و موی زیبا عنایت کرد و آن زن به استغفار و نماز شب عادت کرد. پس پاک است خداوندی که بهبودی و تندرستی می‌بخشد و هیچ پروردگار و معبود به حقی جز او نیست. پس ای خواهرم! هر‌گاه بیمار شدی، به خدا پناه ببر، به کثرت استغفار و دعا کن، تو را مژده می‌دهم، که خداوند، دعا را می‌پذیرد و اندوه و ناراحتی را دور می‌کند: ﴿أَمَّن يُجِيبُ ٱلۡمُضۡطَرَّ إِذَا دَعَاهُ﴾[النمل: ۶۲]. «چه کسی دعای درمانده را اجابت می‌کند، وقتی که او را بخواند؟.»
تابش نور: گذشته و حال خود را بررسی کن ، زیرا زندگی، تجربه‌هایی پیاپی است که انسان، باید از آن پیروز بیرون بیاید.
درخشش نور: و خداوند، نسبت به مؤمنان، مهربان است.