طلای هشتم: گشاده‌روی باش تا تمام جهان،به تو سلام کند
أتحــسب أن البؤس للمـرء دائم
ولو دام شيءٌ عدّه الناس في العجب
«آیا گمان می‌بری که بدبختی، همیشگی است؛ اگر چیزی، همیشگی می‌بود، مردم آن را از شگفتی‌ها بر‌می‌شمردند».
خواهرم! به زندگی، خوش بینانه بنگر. زندگی، هدیه‌ای است که خداوند به انسان بخشیده است؛ پس هدیه خدای یکتا را قبول کن و آن را با شادمانی و سرور بگیر؛ صبح را با درخشش و لبخند زیبایش بپذیر و شب را با وقار و سکوتش به آغوش بگیر و از روز با روشنایی و نورش استقبال کن؛ و در حالی که خدا را ستایش می‌گویی و او را سپاس می‌گذاری، آب گوارا را بنوش و شادمان و خوشحال، هوای پاک استشمام کن و تسبیح گویان گل‌ها را ببوی؛ در جهان هستی بیندیش و عبرت بگیر؛ از نعمت‌های با برکتی که خداوند، روی زمین قرار داده استفاده کن، از گل دسته‌ها، شکوفه‌ها، نسیم ملایم باد، گرمای خورشید و روشنایی ماه و از همه‌ی نعمت‌ها برای طاعت خداوند کمک بگیر و آن‌ها را سببی برای سپاس‌گزاری خداوند قرار بده؛ خدا را به خاطر این نعمت‌ها ستایش کن.
خواهرم! مبادا کابوس غم‌ها و ناراحتی‌ها، تو را از دیدن این نعمت‌ها باز دارند؛ بدان که خدای آفریننده و روزی دهنده این نعمت‌ها را نیافریده، مگر برای اینکه برای طاعت از او مورد استفاده قرار گیرند. چنانکه می‌فرماید: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلرُّسُلُ كُلُواْ مِنَ ٱلطَّيِّبَٰتِ وَٱعۡمَلُواْ صَٰلِحًاۖ﴾[المؤمنون: ۵۱]. «ای پیامبران! از پاکیزه‌ها بخورید و کار شایسته بکنید».
تابش نور: بهترین و پاک‌ترین بزرگواری و بخشندگی، از سوی کسانی است که چیزی ندارند، ولی‌ارزش سخن خوب و لبخند را می‌‌دانند، چه بسیارند افرادی که سخاوت می‌نمایند و می‌دهند، اما در حالی که گویا سیلی می‌زنند!
درخشش نور: هرکس از خدا بترسد، خداوند برای او راه نجاتی از تنگناها قرار می‌دهد.