انگشتر دهم: ذات النطاقین (صاحب دو کمربند)
والــذي نفــسه بغير جمـــال
لا يري في الوجود شيئاً جميلا
«آنکه خودش زیبا نیست، در جهان هستی،هیچ چیز زیبایی نمیبیند».
اسماء بنت ابیبکر (ذات النطاقین)، نمونهای زنده و الگویی زیبا در تحمل سختیهای زندگی و محرومیت و فقر، و اطاعت از شوهر و تلاش برای راضی نمودن او میباشد؛ اسماء میگوید: زبیر با من ازدواج کرد در حالی که چیزی جز اسبش نداشت؛ من آن را علف میدادم و به آن رسیدگی میکردم، و برای گوسفندش، هستهی خرما خرد میکردم، و آب میآوردم، و نان میپختم.
پس از صبر و شکیبایی، خداوند چنان مقرر کرد که نعمتهای زیادی به سوی اسماء و شوهرش سرازیر شود؛ اما او به خاطر توانگری و ثروت فخرفروشی و تکبر نکرد، بلکه همچنان سخاوت و بخشندگی در پیش گرفت؛ او، هیچ چیزی را برای فردا ذخیره نمیکرد و چون بیمار میشد، منتظر میماند تا بهبود یابد و آنگاه تمام بردگانش را آزاد مینمود؛ به دختران و خانوادهاش میگفت: «انفاق کنید و صدقه بدهید و منتظر نباشید که چیزها از مخارج اضافه شوند».
تابش نور: زندگی، برای مؤمنان زیباست و جهان آخرت، برای پرهیزگاران، پسندیده و دوست داشتنی میباشد؛ پس فقط مؤمنان و پرهیزگاران، سعادتمند هستند.