لؤلؤ دوّم: اینها، خوشبخت نیستند!
اشتدي أزمة تنفرجي
قد آذن ليلك بالبلج
«ای بحران شدید! شدت تو، نشانهی حل شدنت است و هرچند شدت بگیری، پایان شب سیاهت نزدیکتر میشود».
خواهرم! به آنان که در رفاه و آسایش هستند و اسراف میکنند، نگاه نکن؛ زیرا واقعیت زندگی آنها تأسفبار است؛ و مردمانی که دغدغهی آنها، زیادهروی در لذتها و شهوتهایشان است و برای دستیابی به لذایذ و خواستههایشان، بدون توجه به حلال و حرام، در سعی و تکاپو هستند و به دنبال آن میدوند، در واقع چنین کسانی خوشبخت نیستند و در تنگنا و غم و اندوه به سر میبرند؛ زیرا هرکس از راه و شیوه الهی منحرف شود و به گناه و معصیت عادت کند، هرگز روی سعادت و خوشبختی را نخواهد دید.
پس خواهرم! گمان مبر آنان که اسراف میکنند و حیف ومیل مینمایند، غرق در شادی و نعمت هستند؛ نه!... بلکه بعضی از زنان فقیری که در کوخها و خانههای گلی زندگی میکنند، از کسانی که بر پرهای قو و روی ابریشم و در اتاقهای مخملنما زندگی میکنند، خوشبختتر هستند؛ چون زن فقیر اما باایمان و عبادتگزار و زاهد، از زنی که از راه و آیین الهی منحرف شده، خوشبختتر است.
تابش نور: سعادت و خوشبختی در وجود تو است؛ پس باید تلاشهایت را به سوی خودت معطوف کنی.
درخشش نور: بدان که هیچ معبود به حقی جز الله نیست.