آیا رسول خدا جعده‌ای را بدون ارتکاب جرم مجازات می‌نمود؟
جناب حجت الاسلام علاوه بر دروغهای خود در فصول گذشته دروغ دیگری درین جا بنام صحیحین و عائشه صدیقه و عباس بن عبدالمطلبشگفته و حدیثی که از صحیحین نقل کرده برخلاف عنوان اعتراضی نجمی است؛ درین حدیث، رسول الله جبه کسانی دستور لدود را داده که در عمل لدود شریک بوده‌اند چنانچه درباره عباسسمی‌فرماید: «إِلاَّ الْعَبَّاسَ فَإِنَّهُ لَمْ يَشْهَدْكُم». «بجز عباس که او درین عمل شریک و حاضر نبوده است». این حدیث در دو جا در بخاری و در یک جای مسلم روایت شده که درین سه روایت چنین عنوانی نیامده: «کسانی که بدون ارتکاب جرم مجازات شوند». پس اینکه پیامبر جبدون ارتکاب جرم مجازات می‌نمود، تراشیده شدة نجمی است و در صحیحین و مسند احمد چنین چیزی روایت نشده و جناب معترض حدیثی را که نقل نموده ترجمه‌اش را هم نمی‌داند. در واقع او حدیث ترمذی را تحریف نموده است، البته در ترمذی این روایت با سند ضعیف چنین آمده: «فَلَمَّا اشْتَكَى رَسُولُ اللَّهِ جلَدَّهُ أَصْحَابُهُ فَلَمَّا فَرَغُوا قَالَ: لُدُّوهُمْ. قَالَ فَلُدُّوا كُلُّهُمْ غَيْرَ الْعَبَّاسِ» [۵۳۵]. جناب نجمی اسم عباسسرا از خود اضافه نموده درحالیکه اسم عباس نیامده بلکه فقط اسم اصحاب روایت شده صرف نظر از اینکه این حدیث به جهت دو راوی به نام‌های عبدالرحمن بن حماد و عبّاد بن منصور ضعیف است [۵۳۶]. پس در حدیث نیامده که میمونهلروزه‌دار بوده و به زور در دهان او دارو ریختند و روزه را باطل نمودند و رسول الله جاز اول اشاره کردند که بمن دوا ندهید و اهل بیت بنا به محبت شدید خود دوا را در دهان او ریختند و بهمین خاطر مجازات شدند و عبارت مسند احمد را غلط نقل کرده؛ عبارت اصلی اینست: «دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ جوَعِنْدَهُ نِسَاؤُهُ فَاسْتَتَرْنَ مِنِّى إِلاَّ مَيْمُونَةَ». و باز هم درین روایت مسند احمد قیس بن الربیع است که در حق او گفته شد: «سيئُّ الحفظ = ليس بقوي = ضعيفٌ = لا يکتبُ حديثُه = وکان کثيرُ الخطأ = و له أحاديث منکره = متروك» [۵۳۷].
جناب نجمی در ص ۲۴۷ می‌گوید: از ناحیه آن حضرت نهیی در کار نبوده تا مخالفتی صورت پذیرد و متخلفین مجازات شوند این قول بر خلاف حدیث صحیح و بدون دلیل است. بلی رسول الله جاجازه دارند که احیاناً بعضی متخلفین را تنبیه نمایند. جناب نجمی ادامه می‌دهد و می‌گوید: تمام احادیث لدود با متون و مضمون‌های متضاد و متناقض نقل شده است. بلی برای بی‌علمی که اطلاعی از مصطلح الحدیث و قانون آن ندارد و غافل است متضاد است، نه برای کسی که علم داد.
و بعد می‌گوید: تمام صحابه و یاران پیامبر و همه همسران وی حتی میمونه که روزه‌دار بود و بلکه اهل بیت و فرزندان پیامبر نیز مشمول این مجازات گردیدند.
این مضمون در حدیث صحیحین یا روایت دیگری که سند درست و صحیحی داشته باشد نیامده بلکه تراشیده شده مغرضین، جاهلین و حاسدین است. شما تا حالا هر چه گفته‌اید بی‌سند و بی‌دلیل بوده چه برسد به نقیب، و دروغهای ابوجعفر معتزلی مسلک، از دروغهای شما اگر بالاتر نباشد کم‌تر و پایین‌تر هم نیست. بزرگترین مدرک و منبع شما شرح ابن ابی الحدید است و این مانند آن است که قورباغه در آبی که در جای پای گاو مانده بود، آواز می‌خواند و می‌گفت که من در بزرگترین دریا قرار گرفته‌ام. جناب نجمی! بدانید که به انسان بی‌علم متکبر و عیب‌جویی که خود را عالم می‌داند، علم صحیح و نجات‌دهنده نصیب نمی‌شود. شما تا حالا عبارت و معنی «اهجر» را نفهمیده‌اید و از سوره عبس و تولی غافل و بی‌خبرید باز هم قلم بدست گرفته‌اید و نقد بر صحیحین می‌نویسید و مثل امام خود عبدالله بن سبأ بر اصحاب رسول الله جحمله و تنقید می‌کنید، از نام علیسکه یار و یاور و دوست‌دار خلفاء ثلاثه بود نان می‌خورید و از اولادشان که بنام ابوبکر و عمر و عثمان و محمد بودند روی می‌گردانید و اِعراض می‌کنید و باز هم دست به سینه می‌زنید و می‌گویید: علی علی علی! بیایید اعتقاداً و عملا و قلباً در خط علیسباشید که بعد از مرگ دروازه توبه بسته و دروازه ندامت و حسرت باز می‌شود (أعاذنا لله منها) این راهی که شما می‌روید به ترکستان است نه راه علی و اولادشانشحدّاقل به همین صحیفه سجّادیه بنگرید و عمل کنید.
اعتراض شماره ۷ بعد از بعثت.
[۵۳۵] ترمذی: کتاب الطب، حدیث شماره ۲۰۴۷. [۵۳۶] تحفة الاحوذي: ج ۳، ص ۱۶۱ و ترمذی، ص ۴۶۳. [۵۳۷] ميزان الاعتدال: ج ۳، ص ۳۹۳.