نقدی بر کتاب سیری در صحیحین

فهرست کتاب

اعتراض بر فتوای عثمان در مسئله جنابت:

اعتراض بر فتوای عثمان در مسئله جنابت:

وقتی از عثمانسسؤال می‌شود که اگر مردی با همسرش جماع کند و منی نیاید وظیفه‌اش چیست؟ عثمانسدر جوابش می‌گوید: وضو بگیرد و آلت خود را بشوید. و می‌گوید: این دستور را از رسول الله جشنیدم. سائل یعنی زید بن خالد الجهنی می‌گوید: سپس از علی بن ابی طالب و الزبیر بن العوام و طلحه بن عبیدالله و ابّی بن کعب نیز سوال کردم همه آنان چنین دستور دادند و همچنین ابوایوب مثل عثمانسو علیسجواب دادند و فرمود که: من از رسول خدا جشنیدم این بود نظریه و فتوی خلیفه سوم و چهارم به اضافه چهار صحابی بزرگ دیگر. اما سند یکی است «أَبُو مَعْمَرٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَارِثِ عَنِ الْحُسَيْنِ قَالَ يَحْيَى وَأَخْبَرَنِى أَبُو سَلَمَةَ أَنَّ عَطَاءَ بْنَ يَسَارٍ أَخْبَرَهُ أَنَّ زَيْدَ بْنَ خَالِدٍ الْجُهَنِىَّ أَخْبَرَهُ أَنَّهُ سَأَلَ عُثْمَانَ بْنَ عَفَّانَ ... فَسَأَلْتُ عَنْ ذَلِكَ عَلِىَّ بْنَ أَبِى طَالِبٍ وَالزُّبَيْرَ بْنَ الْعَوَّامِ وَطَلْحَةَ بْنَ عُبَيْدِ اللَّهِ وَأُبَىَّ بْنَ كَعْبٍشفَأَمَرُوهُ بِذَلِكَ. قَالَ يَحْيَى وَأَخْبَرَنِى أَبُو سَلَمَةَ أَنَّ عُرْوَةَ بْنَ الزُّبَيْرِ أَخْبَرَهُ أَنَّ أَبَا أَيُّوبَ أَخْبَرَهُ أَنَّهُ سَمِعَ ذَلِكَ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ج». [بخاري، کتاب الطهارة باب غَسْلِ مَا يُصِيبُ مِنْ فَرْجِ الْـمَرْأَةِ ص ۴۳ ج ۱].

سند دوم: «سَعْدُ بْنُ حَفْصٍ حَدَّثَنَا شَيْبَانُ عَنْ يَحْيَى عَنْ أَبِى سَلَمَةَ أَنَّ عَطَاءَ بْنَ يَسَارٍ أَخْبَرَهُ أَنْ زَيْدَ بْنَ خَالِدٍ أَخْبَرَهُ مثله». [بخاري، کتاب الوضوء، باب مَنْ لَمْ يَرَ الْوُضُوءَ إِلاَّ مِنَ الْـمَخْرَجَيْنِ ، مِنَ الْقُبُلِ وَالدُّبُرِ، ص ۳۰، ج ۱].

جناب حجة الاسلام نجمی این سند معتبر را در حق عثمانسصحیح و در حق علیسبی‌اساس و جعلی می‌داند. «الحياء شعبة من الإيمان»، اما در نزد اهل سنت این روایت علیسو عثمانسمنسوخ است. و حدیث ناسخ «إذا جاوز الختان وجب الغسل» یا «إذا التقی الختانان» به علیسو عثمانسنرسیده بود.

اعتراض شماره ۱۱- حکمی درباره مصاحف ص ۳۴۶-۳۴۸:

این عمل عثمانسدر حضور و اتفاق تمام صحابه کرام انجام گرفته بویژه که علیسمی‌فرماید: «لا تقولوا لعثمان في إحراق المصاحف إلا خيراً». در حق عثمان برای احراق مصاحف جز خیر و خوبی چیزی دیگر نگوئید [۶۰۶].

[۶۰۶] فتح الباري: ج ۱۱، ص ۲۱۸.