از فقر و تنگدستی اندوهگین مباش؛ چون سلامتی و عافیت را به دنبال دارد
هر چه انسان بیشتر در ناز و نعمت و رفاه باشد، به همان اندازه روح او گرفته و بی‌جان می‌شود. فقر و تنگدستی، سلامتی و عافیت را با خود دارد و زهد در دنیا، آرامشی است که خداوند، به هرکس از بندگانش که بخواهد، می‌دهد. ﴿إِنَّا نَحۡنُ نَرِثُ ٱلۡأَرۡضَ وَمَنۡ عَلَيۡهَا﴾[مریم: ۴۰] «ما، وارث زمین و آنچه بر آن هست، می‌شویم».
شاعری می‌گوید:
ماء وخبز وظل
ذاك النعیم الأجلّ
«آب و نان و سایه، بزرگترین نعمت هستند».
کفـرت نعمة ربي
إن قلت أني مقلّ
«اگر بگویم تنگدستم و چیزی ندارم، به راستی که به نعمت پروردگارم کفر ورزیده و ناسپاسی کرده‌ام».
دنیا چیزی جز آب سرد و نان گرم و سایه دلپذیر نیست!!
دیگری می‌گوید:
أمطـري لؤلؤا سمــاء سرندیـ
ـب وفیضي آبـار تکرور تبرا
«ای آسمان سرندیب! مروارید بباران و ای چاه‌های تکرور! خشت‌های طلا بیرون بپاشید».
أنا إن عشت لست أعدم قوتا
وإذا مـتّ لست أعـدم قبراً
«من اگر زنده بمانم، اینطور نیست که غذایی برای خوردن نیابم و اگر بمیرم نیز اینطور نیست که قبری گیرم نیاید».
همتي همة الملوك ونفسي
نفس حـر تری المذلة کفـرا
«همت من، همت پادشاهان است و نفس من، نفس آزاده ایست که ذلت را کفر می‌داند».
وإذا ما قنعت بالقوت عمري
فلمـاذا أزور زیـداً وعمرا
«وقتی تمام عمر به خوراک روزانه‌ام قانعم، پس چرا به دیدار زید و عمرو بروم».
بدون تردید این، عزت نفس کسانی است که به مبانی و ارزش‌های خود باور و اعتماد دارند و در دعوت خود صادق هستند و در انجام رسالت خویش مصمم و جدی می‌باشند.